جیمز آگوستین آلویسیوس جویس، زاده ی ۲ فوریه ۱۸۸۲ در دوبلین و درگذشته ی ۱۳ ژانویه ۱۹۴۱ در زوریخ، نویسنده ی ایرلندی است که گروهی رمان اولیس وی را بزرگ ترین رمان سده ی بیستم خوانده اند. این کتاب که سومین اثر جیمز جویس است در سال ۱۹۲۲ در پاریس منتشر شد. اولین اثرش دوبلینی ها مجموعه داستان های کوتاهی است درباره ی دوبلین و مردمش که برخی آن را داستانی بلند و با درون مایه ای یگانه تلقی می کنند. او همراه ویرجینیا وولف از اولین کسانی بودند که به شیوه ی جریان سیال ذهن می نوشتند.

 

پشت جلد کتاب آمده است:

خوفی خاکستری تنش را خشکاند. صفحه را تا کرد توی جیبش و پیچید توی خیابان اکلس، شتابان سوی خانه. روغن سرد در رگهایش رید و خنک کرد خونش را: سن با عبایی نمکین كبره می بست بر پوست اش. خب، حالا اینجایم. تصاویر بد دهان ناشتا۔ از دنده ی چپ بلند شده ام. باید دوباره آن تمرین های سندو را شروع کنم. روی دستها پایین. خانه های اجرقهوهای لک و پیسی پلاک هشتاد هنوز اجاره نرفته. چرا خب؟ بهایش فقط بیست وهشت تاست. تاورز، بترزبی، نورث، مک آرتور: پنجره های نشیمن آگهی اندود. ضمادی روی چشمی مجروح. بوییدن بخار مطبوع چای، دود ماهی تابه، کرہی داغ. کنار تن تختاگرم انبوهش باش. بله، بله.

آفتاب گرم چابک دوان از بارکلی رد سررسید، تیزپا، با صندل های نازک اش، در امتداد پیاده روی رو به روشنا. می دود، میدود به دیدار من، دختری با گیسوانی طلایی بر باد.



از همین مترجم: فرید قدمی

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب