پشت جلد کتاب آمده است:

رمان سفر به انتهای شب، یکی از بزرگترین شاهکارهای ادبیات فرانسه است. هنگامی که دکتر لوئی فردینان سلین در سن ۳۸ سالگی دست نویس رمان خود، سفر به انتهای شب را برای چاپ فرستاد. ناشرش او را همتای شکسپیر و دانته و ... خواند و رمان فروش زیادی کرد. پس از انتشار سفر به انتهای شب، نویسندگان زیادی چون هنری میلر و دیگران او را بسیار ستودند و وی را همپای بزرگانی چون جویس، پروست، فاکنر و کافکا دانستند. سلین در سال ۱۹۶۱ در سن شصت و هفت سالگی پس از خلق آثار ارزشمندی چون مرگ قسطی، داستان های پریان ، دسته ی خیمه شب بازی ، شمال و .... زندگی را بدرود گفت. سلین در ادبیات ایران چندان مشهور نیست و ظاهرا اولین بار که در مطبوعات ایران حرفی از سلین به میان آمده از زبان جلال آل احمد در کتاب ارزشیابی شتابزده در سال ۱۳۴۳ است که در یک گفتگوی دراز در تاثیر پذیری خود از سلین و نفی تاثیر پذیری اش از کامو چنین می گوید: « بیگانه کامو بی اعتناست و بهت زده ، در حالی که مدیر مدرسه من سخت با اعتناست و کلافه، این دنیای تنها را من بهترین نوعش را به شما توصیه می کنم بخوانید. آقای لوئی فردینان سلين فرانسوی. من در مدیر مدرسه از او اثر گرفتم، او کتابی داره به اسم سفر به آخر شب، این کتاب به نظر من شاهکار ادبیات فرانسه است...» 

 





یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب