پشت جلد کتاب آمده است:

کریستینا لوگن - شاعر صندلی شماره ی ۱۴ آکادمی نوبل ادبی - از تکین ترین شاعران هم عصر ماست. سرشت نمای شعرش در شدت بخشی ایست که به «یاد» می دهد و تا سر حد فراموشی میل می کند. اساسا شعرهای او نوشته می شوند که نه در «یاد» بلکه در «فراموشی» بمانند. در آن بخشی از حافظه که «بازیافت» نمی شود. بدین سان، لوگن شاعر نسیان است، شاعر فقدان ياد!

من پیشرفتی تک نفره ام.

گاهی در جنگل کسی پشت سرم

با شیطنت به من می خندد

و تا راه فراری می بینم

بر آستانه های درد سکندری می خورم.

به این می گویند کمدی نقص عضو.

 




Excerpts of poetry
کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب