هوا و رویاها (جستاری در تخیل حرکت)

پشت جلد کتاب آمده است:

آن گونه از روان شناسی قومی تخیل که تنها ساختار صور خیال را بررسی می کند، از یک ویژگی بارز واصلی صور خیال غفلت می کند. ویژگی ای که همه از آن آگاه هستیم:تحرک و سیاليت صور خیال. ساختار-یعنی شكل ثبات یافته وسیالیت دو امر متضاد هستند و این، همچون بسیاری حوزه های دیگر، در ح وزهی تخیل نیز صدق می کند. روان شناسی از صورتها آغاز می کند؛ چراکه تحلیل صورت ها بسیار ساده تر از تحلیل حرکت است. اما آنچه اهمیت دارد « حرکت» است. در روان شناسی جامع وحقيقی، تخیل از ابتدا عبارت است از نوع حرکت معنوی؛ يعنی پرشورترین، حیاتی ترین و عظیم ترین نوع حرکت. از این رو برای بررسی یک ایماژ خاص؛ می باید هستی، حرکت و قدرت تولید آن را بررسی کنیم. اما حرکت واقعی، یعنی جوهر حرکت، درواقع حرکت به تخیل درآمده، با توصیف واقعیت، حتی وقتی که واقعيتی آشکار را توصیف می کند، به جریان نمی افتد. سفر حقيقی خیال، سفری به سرزمین های خیالی، به درون قلمروهای خیالی است. پرسش اصل کتاب حاضر این است که به چه طريق خیال پردازی از واقعیت، تفکیک ناپذیر و بخشی از ماهیت آن است چگونه پیوستاری میان واقعیت وخیال پردازی به وجود می آید: راهی که از واقعیت به خیال منتهی مے شود. در کتاب حاضر، طی دنبال کردن هسته صور خيال هواگون، شواهدو نمونه های متعددی در این باب خواهیم یافت. خواهیم دید که والايش هواگون به لحاظ گونه شناس، قیاسی ترین نوع والايش است، والایشی که مراحل آن روشن ترین و قاعده مندترین والايش است. این والايش منجر به والايش دیالکتیکی می شود. و چنین به نظر می آید که پرنده به عنوان یک مخلوق -هر آنچه پرواز می کند به فراسوی فضایی که در آن پرواز می کند، می رود. به نظر می آید که همواره وجود عنصر اتر مایهی استعلای هوا است و اینکه همواره آخرین مرحله ی آگاهی ما از آزادي، مرحله ای مطلق است.