در بهار جاودانه نسیان

پشت جلد کتاب آمده است:

شعر اننزبرگر انتظارات مرسوم را برآورده نمی کند؛ در معنای محافظه کارانه اش ادیبانه نیست، رازآلود نیست، مبهم نیست؛ نمی شود مثل یک مکعب روبیک با وجوه غامضش بازي سرخوشانه پایان ناپذیری به راه انداخت، تغزلی نیست؛ حدیث نفسی پرسوزوگداز نیست که همدلی خواننده را برانگیزد، و به طور کلی محصول تکرار و تقلید سنت های شعری پیش از خود نیست.

او شاعری حزبی نیست که علیه حزب مقابل بجنگد و به ناگزیربربخشی از واقعیت سرپوش بگذارد، مردم زاده ای نیست که صرفا سیاستمداران را بانی چرمان همگانی بداند و نقش تسهیل گر «رده جانیان» را فراموش کند، بلکه هیچ کس و هیچ چیز، نه سیاستمداران، نه مردم، نه حتى خودش، و نه به طور کلی هیچ عنصری که موجودیت اجتماعی (وبالمآل نقشی در شیوع نازیسم) داشته باشد، از نقد تسامح ناپذیر و بی رحمانه او جان سالم به در نمی برد.

***

إننزبرگر مثل برشت نمی خواست شعرهایش رمزنوشته هایی غامض و بی روزن باشند که تنها به دست نخبگانی خبره رمزگشایی شوند؛ همان نخبگان روشنفکری که در زمان دیکتاتوری نازی - که بنا بود به دست ایشان تضعیف شود - یا همدست آن شده بودند یا تسلیمش. او نیز مثل برشت می خواست شاعری مدرن باشد، بی آنکه در تمایل عجیب و غیرعادی هنر مترقی به واپسگرایی سیاسی سهیم باشد.

میشائیل هامبورگر

 




Selected Poems

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب