به عقب نگریستن اورفیوس

کتاب به عقب نگریستن اورفئوس 
مجموعه ای از مقالات مختلف ادبی و هنری که با پرداختن به شخصیت، آثار و افکار بزرگانی همچون هایدگر، دکارت، پاسکال، پل والری، اورفئوس، اورهان پاموک، هگل و… مفاهیم سادگی، سکوت، راز، واقع گرایی، خیال پرواز، مدرنیته و سنت، تکامل در دین و فلسفه، بی نوایی، انسان و… را مورد بررسی قرار می دهند.

پشت جلد کتاب آمده است:

در افسانه های یونانی، در کنار سیزیف، پرومته و نارسیس، افسانه ی اور فتوس برای من زیباتر از دیگر افسانه ها است. در طول تاریخ، اور فتوس قرابت نزدیکی با ماهیت شاعران و موسیقی دانان داشته است، هرگز نبوده که انسان شاعر یا نوازنده ای واقعی باشد و اورفئوس را نشناسد. اور فتوس، به نوعی، جد تمامی ماست. سمبل آن تصویر ایدئال و ابدی است که در باردی هنرمند بزرگ داریم، او هر سه اصل رمانتیکی، خیال برانگیز و جاودان هنرمندان را در خود جمع کرده است: «نبوغ، عشق و شهادت»..

در میان قهرمانان یونان باستان، او بیش از همه ی آن ها روح هنرمند مدرن را در خود دارد. او معتقد بود با نیروی هنر می تواند با مرگ مقابله کند. اینکه او به این می اندیشد که به سرزمین مردگان در زیر زمین برود، به جهنم «هادس»، و از آن جا اوردیکه را برگرداند، دو چیز مهم در روح شاعران هر دوره و زمانه ای را برجسته می سازد که عبارت اند از

تسلیم نشدن به واقعیت» و «نبرد با مرگ، به وسیله ی هنر».

اما چرا اورفئوس به عقب نگاه می کند؟ اورفئوس را چه شده و چه دلیلی اور تحریک می کند تا به عقب نگاه کند؟ چرا این همه آزار و خستگی را تحمل می کند تا معشوقه ی خود را نجات دهد، اما هنگامی که تنها یک گام مانده تا به این آرزوی خود دست یابد، به عقب برمی گردد و همه تلاش خود را بر باد می دهد؟ چگونه چنین نابغه و عاشقی این چنین ساده و خام رفتار می کند؟ چه محرک پنهانی در پشت این به عقب نگریستن اورفئوس، که بی شک مشہور ترین و تراژیک ترین به عقب نگریستن تاریخ است، وجود دارد؟