تاج محل

کتاب تاج محل

این کتاب، حاوی داستانی انگلیسی از «تیمری موراری» است. در این داستان نحوة ساخت «تاج محل» یکی از شاهکارهای حجاری در سراسر هندوستان روایت می‌شود. بدین ترتیب در این داستان که در بیست و پنج فصل و با عنوان‌های مختلف ترسیم شده است، نخست و در فصل‌های فرد به عشق شورانگیز «شاه جهان»، شاهنشاه هندوستان در سه قرن قبل و همسرش پرداخته می‌شود. این بخش دوران جدایی و سپس ازدواج و سلطنت شاه جهان را بین سال‌های 16071630م، شرح می‌دهد. سپس در فصل‌های زوج رویدادهای توصیف شده به سال‌های 16321666م باز می‌گردد و در آن احداث بنای تاج محل، داستان زندگی «مورتی» و طغیان «اورنگ زیبا» علیه پدرش شاه جهان روایت می‌شود. شایان ذکراست در این داستان نگاهی گذرا نیز بر تاریخ قرن هفدهم هندوستان شده است.

پشت جلد کتاب آمده است:

بیش از سه قرن است که مردم به دشت «اگر» برای دیدن تاج محل، موسوم به ممتاز محل، بستر ابدی «ارجمند بانو» ملکه هندوستان می روند و بر این بنای سراپا سپید با اعجاب می نگرند. انگار طلیعه جاودانگی و نماد زیباترین زیبایی هاست که جهان آفرینش آفریده است. چه بود که این بلور فراسوی زیبایی را آفرید؟ فقط عشق که پاک ترین درخشش نهاد انسانی است.

شاه جهان شاهنشاه هندوستان، امپراتور جهان، تازیانه خشم و رحمت الهی، اسطوره ای که بر ارابه ای زرین بر تارک گنبد هندوستان می ایستاد و مردم بر او کرنش می کردند، در اوج کبریایی اسیر و بنده خود خواسته عشق افسانه ای خویش به همسرش بود.

شاه جهان نیمی از عمر را در کنار همسرش، و نیمی دیگر را به یاد او، و در اندوه بی پایان نیستی او به سر برد. تسلایش زیستن به یاد او بود. می خواست روح همسرش را در کالبدی بدمد که پاکی و زلالی عشق را تجلی کند. با این امید تاج محل را بنا کرد.

بیست هزار زن و مرد در بیست و دو سال باقی عمر شاه جهان، به احداث این بنا همت گماردند. زبده ترین معماران آن عصر از چهار گوشه جهان، از ایران، از سراسر هندوستان، از کشمیر، از ترکیه و هر کشور صاحب هنری، در اگرا گرد آمدند تا این شاهکار بدیع را خلق کنند. نفیس ترین سنگ مرمر سفید، گرانبهاترین جواهر امپراتوری مغول به دست نامی ترین هنرمندان آن زمان، در این بنا به کار رفت تا اعجاز هنر را جلوه گر سازد. نرده مرمرین دور گور که نفاست و ظرافت آن بی بدیل است به دست «مورتی» پیکر تراش هندو ساخته شد و خود و همسرش عمر را بر آن نهادند.

عشق شاه جهان و ارجمند هر چند ناب و بی آمیغ، ولی حاصل آن فرزندانی بود که به هم تاختند و برای تصاحب تخت طاووس، دیهیم پادشاهی امپراتوری مغول، دست به خون یکدیگر آلودند.

«تی. ان. موراری» با خامه ای شیرین این داستان بیادماندنی را نقل می کند و همراه با آن بخشی از تاریخ قرن هفدهم میلادی هندوستان را ورق می زند. قدرت بیکران امپراتوری مغول را شرح می دهد که در راس آن مردی که بر پيل کوه پیکر می نشست و هزاران اسیر می گرفت، خود اسیر عشق همسر خویش بود.