شعر ایران 1(تو را من چشم در راهم(برگزیده اشعار نیما یوشیج))

پشت جلد کتاب آمده است:

همسایه ی عزیز من!

می خواهی از من بشنوی که شعر در حد بسیار اعلای خود چه چیز است؟ حسی که بالقوه با انسان بوده، میلیون ها سال کشیده و با کار انسان خرده خرده آشکار شده است. مختصری که می بینی در نظر داشته باش که نتیجه، خیلی مفصل تر است. شعر، در درجه کی اعلای خود مشاهده ای است که افراد معین و انگشت شمار دارند برای افراد معین و انگشت شمار دیگر. در غیر اینصورت عزیز من توقع نداشته باشید چیزی را که چنین است همه ی مردم بفهمند. هر کس به نسبت خود دارای تمیز شعری است و به اندازهی خود می فهمد و یک پله بالاتر را نزدیک شده فقط می داند، بجای اینکه بفهمد. چیزی را که می فهمد می گوید: شعر است به به! چقدر خوب سرائیده شده... چیزی را که نمیداند می گوید: مبهم است، معلوم نیست چه می گوید..

بیش از این از من توضیح و تفسیری نخواهید که بی فایده است. فقط یک دو سه کلمه دیگر برای شما می نویسم: شعر در در جهی اعلا، انسانی هم در درجهی اعلا می خواهد...

نیمایوشیج، حرف های همسایه

 



کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب