زندان نوشته های بابی ساندز

کتاب زندان نوشته های بابی ساندز

کتاب حاضر، مشتمل بر خاطرات «بابی ساندرز»، زندانی معترض «اچ بلوک» عضو سازمان داوطلبان ایرلندی و نماینده پارلمان «وست می نیستر» است. همچنین مقدمه‌ای از «جری آدامز» جمهوری‌خواه سابق نیز در این کتاب آمده است. «گریه یک زن»، «وقفه‌ای در یکنواختی»، «زمان مدرن»، «زمانی یک زندگی داشتم»، «گزارش کار این کتاب»، «افسانه بابی ساندرز»، «آموختن از شیوه‌های دیگران»، «امروز با هیولا جنگیدم»، «چکاوک و آزادی‌خواه» عنوان‌های موضوعی برخی از خاطرات این کتاب هستند.

پشت جلد کتاب آمده است:

من آقا هستم». کلماتش در گورم طنین انداز شد. «من آقا هستم». دوباره همه جا لرزید. «من آقا هستم، تو ۱۰۹۹ هستی!» در با صدای انفجار گونه ی رعب انگیزی پشت سرش به هم خورد و نور مبهم ورودی هم به دنبالش خاموش شد. هنوز هم از حرکت کردن می ترسم و در تاریکی مطلق، همان جا که بودم ایستاده ام. فکر می کنم این ۱۰۹۹ دیگر چیست؟ واضح است که من هستم اما می توانم فکر کنم، حرف بزنم، بو کنم و تکان بخورم. تمام حواسم کار می کنند. بنابر این، یک عدد نیستم. من ۱۰66 نیستم. من انسانم، من یک عدد نیستم، من ۱۰۹۹ نیستم! این آقا دیگر چه کسی یا چه موجودی است؟ من را ترساند. شیطان بود. حس کردم از من نفرت دارد. اشتیاقش را برای تسلط بر من و قساوت مرگبار درونی اش را حس کردم. آه، از من چه می ماند؟ به یاد می آورم که زمانی یک خانواده داشتم. حال شان چه طور است؟ آیا یک بار دیگر می توانم یکی از آنها را ببینم با صدای شان را بشنوم؟ یک بار دیگر در باز می شود. آن نور مبهم کمی قوی تر شده است و یونیفرم سیاه در درگاه، خودش را نشان می دهد. «من آقا هستم». بار دیگر همان جمله ی لعنتی... و «این هم غذایت 1066». کاسه ای مقابل دست هایم پرتاب می شود و در همان لحظه در به هم می خورد. قبل از ناپدید شدن نور نیم نگاهی سریع به زمین می اندازم. پوشیده از کثافت و زباله بود. کرم های سفید از پاهایم بالا می رفتند. دیوارها هم پر از مگس های پف کرده بود که روی هم انباشته شده بودند.