پشت جلد کتاب آمده است:

برشی از زندگی سه زن ایرانی، دختر و مادر و مادر بزرگ در تهران دهه ی ۸۰ شمسی. دختر جوان درگیر مسائل و خواستهای نسل خود است. مادربزرگ هنوز غرق در گذشته ای است کمابیش ساخته و پرداختهى ذهن. راوی قصه آرزو است، زنی میانه سال که بین خواسته های مادر و توقعات دختر و آرزوهای خود در جدال است. در ظاهر زنی است محکم که از مردها و دنیای مردانه ی اطرافش هراسی ندارد و در باطن خواسته و ناخواسته جوابگوی توقعات دختر و مادر. وقتی عشق به صورت مردی بی نقص» وارد زندگیش میشود مخالفت مادر و دختر و دوست صمیمی به جدال ذهنی آرزو دامن می زند.

عادت می کنیم در فرانسه، ایتالیا و گرجستان ترجمه و منتشر شده است. چراغ ها را من خاموش می کنم تاکنون به زبان های آلمانی، ترکی، یونانی، فرانسوی، انگلیسی، چینی، ایتالیایی، نروژی و کره ای ترجمه و منتشر شده است. مثل همه ی عصرها به زبان های فرانسوی، گرجی و ارمنی، یک روز مانده به عید پاک به زبان های فرانسوی و گرجی، انگلیسی، ارمنی و ژاپنی، طعم گس خرمالو نیز به زبان های فرانسوی، اسلوونیایی، لهستانی، گرجی و ژاپنی ترجمه و منتشر شده است.

انتشار همه ی این ترجمه ها بر اساس عقد قرارداد رسمی کپی رایت میان زویا پیرزاد، نشر مرکز و ناشران خارجی انجام شده است.