مقاومت ، عصیان و مرگ 1

کتاب مقاومت،عصیان و مرگ 1 
آلبر کامو در سخنرانی خود پس از دریافت جایزه نوبل ادبیات در سال 1957 گفت که نویسنده "امروز نمی تواند به کسانی که تاریخ می سازند خدمت کند ، بلکه باید به کسانی که تابع آن هستند خدمت کند." و در این بیست و سه مقاله سیاسی ، وی تعهد خود را به قربانیان تاریخ نشان می دهد ، از ماکیس سقوط کرده مقاومت فرانسه گرفته تا تلفات جنگ سرد.

مقاومت ، شورش و مرگ هوش اخلاقی کامو را به نمایش می گذارد که به موضوعاتی از جنگ استعماری در الجزایر تا سرطان اجتماعی مجازات اعدام می پردازد. اما این کتاب تکان دهنده بیش از هر چیز بازتاب مشکل آزادی است و به همین دلیل متعلق به همان آثاری است که کامو را به عنوان وجدان قرن ما شهرت بخشید: بیگانه ، شورشی و افسانه سیزیف.
کامو زمینه ای تاریخی و فلسفی برای درک روابط اروپا و عرب از زمان سقوط امپراتوری عثمانی فراهم می کند که ممکن است به توضیح این که چرا امروزه در خاورمیانه اینقدر خصومت با اروپاییان (و آمریکایی ها) وجود دارد ، کمک کند. در حالی که کامو زنده نماند تا وقایع "بهار عربی" را ببیند، مطمئنا از عواملی آگاه بود که جهان را در زمان کنونی (و کاملا با تمرکز) بر فرهنگ عرب و گسترش آن متمرکز کرده است. با این حال ، او متوجه شد که شکاف بیشتری بین مسیحیت و اسلام و بین خاورمیانه و اروپا و متحدان مربوطه در حال افزایش است.

پشت جلد کتاب آمده است:

کامو در آخرین سال عمرش، میان تمام مقالاتی که در مجموعه سه جلدی اکتوئل چاپ کرده بود، ۲۳ مقاله را برای ترجمه به زبان انگلیسی برگزید. این مقالات با مسائل روزی سر و کار داشتند که پیوسته او را می آزردند. مسائلی همچون جنگ، اعدام، تبعید، تعهد نویسنده و کامواین مقالات را، که نمایانگر چهره جدیدی از او هستند، همزمان با رمان ها و نمایشنامه هایش نوشت. او در این مقالات همان فضاهایی را جستجو می کرد که پیشتر در نگارش خلاق اش به آنها دست یافته بود. کامو هیچگاه به کسی اجازه نمی داد این مقالات را ضمنی یا کم اهمیت تر از رمان ها و نمایشنامه هایش در نظر بگیرد، چراکه او مقالاتش را به عنوان بخش قابل توجه ای از میراثی بازمی شناخت که اینک می توانست به واسطه آنها با آیندگان روبرو شود.

اگر کسی نان شما را ببرد، آزادی شما را نیز گرفته است. اما اگر آزادی شما را بگیرد، یقین داشته باشید که نانتان نیز در معرض تهدید است، چراکه از آن پس نان شما وابسته به میل ارباب است، و نه وابسته به تلاش و مجاهدت شما. به همان نسبتی که آزادی در جهان واپس می نشیند، فقر افزایش می یابد و بعكس. اگر این قرن ناآرام درسی به ما آموخته باشد، آن درس این است که انقلاب اقتصادی یا با آزادی همراه است یا اساسا انقلاب نیست، درست همانطور که آزادی نیز باید در بر گیرنده رونق اقتصادی باشد. ستمکشان نه تنها می خواهند از زنجیر گرسنگی، بلکه همچنین از بند اربابانشان آزاد شوند، اینان به خوبی می دانند که هرگز از گرسنگی نمی دهند مگر اینکه اربابان - همه اربابان خود را واپس برانند و راهشان را سد کنند»