افسانه ی سیزیف (شمیز) جامی

پشت جلد کتاب آمده است:

افسانه ی سیزیف به نقد مدرنیته و انسان متجدد می پردازد. در واقع، احساس پوچی و شوریده دلی نتیجه فقدان معنا و گسترش نیست انگاری درون جامعه مدرن است. روند تجدد مآبی معاصر افسون زدایی را با خود می آورد و پی دیوارهای پوچی را می ریزد.

سیزیف (یا مورسو) شاهد و قربانی تکرار کسل کننده زندگی ماشینی - مکانیکی) یک نواخت می باشد و در گرداب نا آرامی وعدم شورو شوق کشیده می شود. دلشوره (هایدگر) ، تهوع سارتر) و از خود بیگانگی (مارکس) حالت های روحی فرد عصر مدرنیته را بیان می کنند.

اگر به متن این اثر بیشتر دقت کنیم متوجه می شویم که کامو مدام به اندیشمندانی چون هایدگر ، یاسپرس ، کیرکه گور، چستوف ، داستایوسکی ، شوپنهائر و نیچه ارجاع می کند، یعنی او به کسانی که ارزشها و عقاید مدرن را نقد کردند متوسل می شود زیرا كامو خود را با آنان کم و بیش هم عقیده یا «خویشاوند می داند ...

-از پیش گفتار-

 



The Myth of Sisyphus

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب