شهرهای مرزی ایران و بیزانس در دوره ساسانی

پشت جلد کتاب آمده است:

شهرهای مرزی و کشمکش های ایران و بیزانس بر سر تسلط آن ها، دربرگیرنده بخش عمده ای از مناسبات این دو قدرت در دوره ساسانی است، چنان که هرگونه مطالعه ای درباره مناسبات ایران و بیزانس، بدون پرداختن به شهرهای مرزی غیر ممکن می نماید؛ چرا که از دست رفتن چنین شهرهایی در دوره ساسانی به تغییر عمده در توازن قدرت منطقه منتهی می شد. به همین خاطر کنستانتین اول (۳۳۷ - ۳۰۶ م.) به خاطر دلایل مختلفی که مهمترین آنها موقعیت ژئوپلیتیک و سوق الجیشی بیزانتیوم برای رویارویی با حکومت ساسانی است، که سیاست تهاجمی را در مرزهای غربی در پیش گرفته بود، پایتخت را از رم به بیزانتیوم (که پس از آن به نام وی کنستانتینویل تغییر پیدا کرد) در سال ۳۳۰ میلادی منتقل کرد. ساسانیان نیز از همان ابتدای روی کار آمدن در قرن سوم میلادی، سیاست خارجی خود را بر گسترش قلمرو خود در غرب متمرکز کرده بودند؛ به همین خاطر مركز تصادم و تلاقی این دو قدرت در شهرهای واقع در مناطق قفقاز، آسیای صغیر، بین النهرین و سوریه بوده است. بنابراین برای ایران و بیزانس در دوره ساسانی، شهرهای مرزی به عنوان یک ضرورت از اهمیت ویژه ای برخوردار بود؛ نتیجه این وضعیت را می توان در تقویت و ایجاد استحکامات شهرهای مرزی و نیز استقرار و حضور دائم نیروهای نظامی در مناطق مذکور مشاهده کرد. 

 




Frontier cities of Iran and Byzantium
کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب