احمد محمود

احمد اعطا با نام ادبی احمد محمود (4 دی 1310، اهواز – 12 مهر 1381، تهران) نویسندهٔ معاصر ایرانی بود. او را پیرو مکتب ریالیسم اجتماعی می‌دانند.

پس از سپری کردن دوران تحصیلات ابتدایی و متوسطه در زادگاهش، به دانشکده افسری ارتش راه یافت، اما ازجمله تعداد زیاد دانشجویان دانشکدهٔ افسری بود که پس از کودتای 28 مردادماه سال 1332 بازداشت و سپس بخش‌بخش آزاد شدند؛ درحالی‌که تنها 13 نفر از آنان در زندان باقی ماندند.

احمد اعطا، یکی از این دانشجویان بود، که توبه‌نامه‌ای امضا نکرد و به همکاری با حکومت پهلوی تن نداد. به همین دلیل مدت زیادی را در زندان به‌سر برد که گویا مشکل ریوی او که در نهایت به مرگش منجر شد، یادگار همان دوران بوده‌است.

مدتی هم در حوالی خلیج فارس، از جمله در بندر لنگه، در تبعید به سر برد. البته خودش از این دوران با عنوان: «... زمانی که گرفتار بازی سیاست شده بودم!» یاد می‌کند.

در سال 1333 نخستین داستان کوتاهش به نام صب می‌شه در مجله امید ایران منتشر شد، و در سال 1338 توانست اولین مجموعه داستانش به نام مول را با سرمایه شخصی به چاپ رساند. 

برخی از رمان ها:

همسایه‌ها (1353)
داستان یک شهر (1358)
زمین سوخته (1361)
مدار صفر درجه (1372)
درخت انجیر معابد (1379) برندهٔ دورهٔ اول جایزهٔ هوشنگ گلشیری به عنوان بهترین رمان

برخی از  مجموعه داستان‌ها:

زایری زیر باران (1346)
پسرک بومی (1350)
غریبه‌ها (1350)
دیدار (1369)
قصه آشنا (1370)
از مسافر تا تبخال (1371)