پشت جلد کتاب آمده است:

دهه ی ۱۷۹۰، «توماس جفرسون» و «جان کوئنسی آدامز» تاریخ ایران را مطالعه می کردند تا در اداره ی ملت جدید آمریکا الهام بخش آنها باشد. روزنامه های ایرانی از سالهای دههی ۱۸۵۰ تا دههی ۱۹۲۰ پیوسته خوانندگان خود را ترغیب می کردند تا از الگوی آمریکا بیاموزند و ایران را به کشوری مترقی، شکوفا با نظام سیاسی جمهوری تبدیل کنند. سال های منتهی به ۱۹۱۹ شورش هایی در حمایت از آمریکا در خیابانهای تهران به راه افتاد. این ایام همان ایامی است که تاریخ روابط ایران و آمریکا به واقع آغاز می شود و دقیقا همان چیزی است که به شدت در تمام آثار مربوط به تاریخ این رابطه از قلم افتاده است. بسیار پیش از آنکه دولتين تهران و واشنگتن در زمانه ی ما پاورچین پاور چین به سوی هم گام بردارند، بسیار پیش از آنکه «شیطان بزرگ» و «محور شرارتی وجود داشته باشد، خیلی پیشتر از دولت مصدق و حادثه ی گروگانگیری، روابط میان دو کشور بر اساس احترام و درک متقابل شکل گرفته بود. آغاز روابط دو کشور را به جای یافتن گناهکار اصلی «گناه نخستین» در صفحات تاریخی، باید در چنین فضایی جست وجو کرد و این کتاب به منظور نورافشانی بر چنین روایت تاریخی ای به رشته ی تحریر درآمده است. 

 




America and Iran
کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب