ناخودآگاه استتیک

 کتاب ناخودآگاه استتیک

در کتاب حاضر مؤلف بر آن است تا نسبت میان مفاهیم فرویدی و انقلاب استتیک قرن نوزدهم را مشخص کند. بخش وسیعی از این کتاب درواقع گفت‌وگویی انتقادی با «لیوتار» است. نویسنده برخلاف نظر «لیوتار»، میراث «فروید» را در مسیری معکوس پروژه «فروید» تحلیل می‌کند. میراث «فروید» حاکی از غلبه پاتوس بر لوگوس است. پاتوس در تلقی نویسنده، شکلی از تجربه حسی است که به‌سادگی در قلمرو بیان جایی پیدا نمی‌کند. در طرف مقابل، لوگوس عبارت از بیان‌های برساخته‌ای است که بر تجربه‌های حسی نظارت می‌کند. صورت‌بندی نویسنده از پاتوس و لوگوس از جنبه‌هایی با طنین این دو مفهوم در متون فلسفی تفاوت می‌کند. اما انقلاب استتیک قرن نوزدهم به‌زعم نویسنده فرآیندی را رقم می‌زند که نویسنده از آن با تعبیر «توزیع حسی» نام می‌برد. در این کتاب، پیدایش روانکاوی پابه‌پای انقلاب استتیکی بازنگری می‌شود.

شوشانا فلمن 

در این جا یکی از فیلسوفان اعجوبه ی فرانسوی برداشتی چشمگیر و روشنگر از نسبت مفاهیم فرویدی و تفسیرهای روانکاوانه به قراری به دست می دهد که برآمده از معنای تازه تر از تازهی انقلاب استتیکی قرن نوزدهم است. در دیالوگی فلسفی با لیوتار، رانسير حرفش این است که داعیه ی میراث داران فروید مبنی بر غلبهی پاتوس بر لوگوس کجا و جان کلام فروید مبنی بر صیانت از همزیستی برابر و آمیزگاری این دو کجا. به عبارتی پاتوس بیماری و لوگوس درمان توامان با هم اند. 

پیش فرض ذاتی این پروژه این است که سروکار ما با خود مفهوم استتیک است. استتیک را همچون عنوان علم یا رشته ای که به هنر می پردازد، در نظر نمی گیریم. در نگرش من استتیک مختص به روش تفکری است که با توجه به اشیا هنری نضج گرفته است و آنها را به منزله ی مواد تفكر تلقی می کند. از این هم مبنایی تر، استتیک عبارت است از رژیم تاریخی خاص اندیشیدن در باب هنر و ایده ای از فکر، حسب اینکه اشیا هنری مواد تفکر هستند. 
از متن کتاب