جستارهایی در باب عشق

پشت جلد کتاب آمده است:

الياس کانتی می گوید: «دیدن ورای آدم ها آسان است، ولی ما را به جایی نمی رساند. به عبارت دیگر چه آسان و چه بی فایده در افراد عیب می یابیم. آیا وقتی عاشق می شویم بعضا به این دلیل نیست که حتی به بهای کوری خودمان در این فرایند و آن لحظه خواسته ایم، دیدن ورای آدم ها را نفی کنیم؟ اگر بدبینی و عشق دو گزینه متقابل باشند، آیا عاشق شدن ما به این دلیل نیست که می خواهیم از موضع ضعف بدبینی، نجات یابیم ؟ آیا در هر «عشق در نگاه اول» نوعی گزافه پردازی نسبت به خصوصیات معشوق وجود ندارد؟ نوعی گزافه پردازی که ما را از منفی نگری معمول مان منفک میکند و تمرکز و نیرویمان را معطوف کسی می کند که چنان باورش داریم که هرگز حتی خود را چنین باور نداشته ایم.

 




Essays in Love
از همین مترجم: گلی امامی

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب