مخمصه حیوانات (ماجراهایی دیگر از مزرعه حیوانات)

کتاب مخمصه حیوانات 
خلاصه ای از یادداشت مترجم که در کتاب آمده است:
موقعی که «مخمصۀ حیوانات» جان رید را به زبان انگلیسی می خواندم و با «قلعۀ حیوانات» (یا در واقع مزرعۀ حیوانات) جورج اورول مقایسه می کردم که یکی از کتاب های محبوبم بوده و هست، یک نکته مدام در گوشه و کنار ذهنم سرک می کشید، اینکه فارغ از علاقه یا گرایش ایدئولوژیک به این نویسنده یا آن نویسنده، چقدر این دیالکتیک آثار ادبی در حوزۀ اندیشه و همین طور در حوزۀ سیاست جذاب است. اینکه یک اثر ادبی سیاسی یا ادبی ـفلسفی در تعامل با آثار دیگر و مخصوصا در تقابل با آثاری که موضعی خلاف آن دارند، معنای خود را پیدا می کند -یا در واقع می سازد. مهم ترین انگیزه ام برای ترجمۀ اثر حاضر این بود که میزان تضاد و تقابلش را با آنچه سال ها مورد علاقه ام بوده، بسنجم و ببینم از دیالکتیک این دو نوای ناهمگون و حتی مخالف، چه زاده می شود. آشنایی بیشتر با این شیوۀ نویسندگی، انگیزۀ دیگرم بود. شیوۀ تمثیلی که اورول یا جان رید در پیش گرفته اند، شیوه ای جذاب است که به نظرم آن را باید در راستای روش ایزوپ یا کلیله و دمنه در دنیای باستان و ادامه اش در دنیای پسامدرن فعلی ارزیابی کرد.
نویسندگان این دو اثر، چه با آرا و عقایدشان مخالف باشیم و چه موافق، کل جامعۀ بشری را صرف نظر از آنکه موافقان یا مخالفان افکارشان هستند، در چهارچوبی تمثیلی و در قالب جانوران روی زمین تصویر کرده اند تا از این تمثیل نتایج خاص خود را بگیرند. به این ترتیب «مخمصۀ حیوانات» ممکن است از جنبۀ سیاسی در تضاد با اثر جورج اورول باشد اما با روح آن سازگار است.

پشت جلد کتاب آمده است:

موقعی که مخمصه حیوانات جان ریدرا به زبان انگلیسی می خواندم و با مزرعه حیوانات جورج اورول مقایسه می کردم، یک نکته مدام از گوشه و کنار ذهنم سرک می کشید؛ اینکه فارغ از علاقه یا گرایش ایدئولوژیک به این نویسنده یا آن نویسنده، چقدر این دیالكتیك آثار ادبی جذاب است. چه در آرا و افكار سیاسی و چه در مكتبهاو سبکهای ادبی، روشی که اورول یاجان رید در پیش گرفتند به نظرم ادامه روش ایزوپ یاکلیله و دمنه در دنیای پسامدرن فعلی است؛ هرچقدر هم با آرا و عقاید نویسنده مخالف یا موافق باشیم نویسنده کل جامعه بشری را صرف نظر از آنكه موافقان یا مخالفان افكار خودش هستند، در چهارچوبی تمثیلی در قالب جانوران روی زمین تصویر کرده است تا از این تمثیل نتایجی بگیرد که ممكن است از جنبه سیاسی در تضاد با اثر جورج اورول باشد اما باروح آن سازگار است.