پشت جلد کتاب آمده است:

«آثاری در این مجموعه هست که من پنجاه و هفت سال پیش نوشته ام و اکنون کار شخص دیگری به نظرم می آید. نظرات من، از زمانی که دربارهی فلسفه شروع به نوشتن کردم، دربارهی بسیاری از امور تغییرات مکرر پذیرفته است. کسانی هستند که این گونه تغییرات را در فلسفه، هر چند نه در علم، سزاوار نکوهش میدانند. این امر، به نظر من، ناشی از سنتی است که فلسفه را بیشتر با یزدان شناسی همسان می داند تا با علم. من به سهم خودم، یک نظام نامتغير آموزه های فلسفی را ملاک رکود فکری تلقی می کنم. آدم دوراندیشی با روحیه علمی هرگز مدعی آن نخواهد بود که عقاید فعلی اش یکسره درست است، هرچند که ممکن است خود را با این اندیشه تسلی بدهد که باورهای قبلی اش شاید یکسره باطل نبوده اند. ... جهانی که من در آن زیست هام جهانی بود که به سرعت تغییر می یافت. این تغییرها از لحاظی چنان بود که با فراغ بال می پذیرفتم، اما از لحاظ دیگر به گونه ای بود که فقط به واسطه ی زبانی برگرفته از درام تراژیک می توانستم با آن همراهی کنم. ... من نمی توانم به حقایق «مقدس» معتقد باشم. هر آنچه را که کسی حقیقت میشمارد، باید بتواند، بدون دم و دستگاه تطهیر روز یکشنبه، انتقال دهد. به همین سبب، خوشحال ام که ویراستاران در این کتاب مطالبی را نیز گنجانده اند که شاید عاری از «طنطنه و جدیت متعال» به نظر آید.»

(برتراند راسل، از دیباچه ی کتاب)

«... این مجلدکوششی است برای ارائه ی مقالات روشنگری به قلم برتراند راسل از سال ۱۹۰۳، که مقاله ی تحسین شده ی «ستایش انسان آزاد» را نوشت، تا ۱۹۵۹، که مقاله ی مرجع اش «جهان ذهنی گسترنده» را نگاشت. مقاله ها به خاطر سهمی که، در زمان نگارش خود، در پیشبرد تفکر داشته اند برگزیده شده اند. چنان که خود راسل می گوید: «هیچ شرمسار نیستم که نظراتم تغییر یافته است. کدام فیزیکدان که در ۱۹۰۰ فعال بوده است می تواند این تصور گزافه را به خود راه دهد که نظراتش تغییری نکرده است؟»

(از مقدمه ی ویراستاران)