پشت جلد کتاب آمده است:

بزرگترین فضیلت شیخ ما این بود که بیشتر میگفت و کمتر میشنید و گاهی اصلا نمی شنید. و این نشنیدن از سر سهو نبود. مؤانست سالیان با شیخ، این حقیقت را بر ما - که مریدان حلقه اول او بودیم - مکشوف ساخته بود که شیخ ما اساسا نیازی به شنیدن احساس نمی کند او بر این باور بود که رسالتش فقط در گفتن است، حرف زدن، خطابه خواندن، موعظه کردن و دیگران را بر انجام آنچه خود حالش را نداشت، فرا خواندن و الحق که در این وادی استادی تمام بود. در طول سالیان، اگرچه هیچ یک از مریدان جرأت و جسارت طرح پرسشی در این باب را نداشت، اما او که خود به فراست،

سؤال نپرسیده را در می یافت، حکمت این روش را تبیین فرموده بود:

هر کسی را بهر کاری ساختند.




Az Karamat-e Sheykh-e Ma
کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب