جادوگران، بدکاره گان، و ساحران (انگاره دیو در ایران باستان)

 کتاب جادوگران، بدکاره گان و ساحران 
ایرانیان اولیه معتقد بودند که شر باید منبعی خارج از خدا داشته باشد. همین اصل باعث بوجود آمدن دوگانه خوب و بد شد. خوب یعنی خدا و بد یعنی انچه خارج از خدا است. یعنی شر.
این دو نیرو ، خوب و بد ، که همیشه برای برتری با یکدیگر رقابت می کردند ، در این مبارزه به یاریگران نیاز داشتند. یکی از نتایج این نبرد این بود که تصور می شد برخی از افراد با شرارت طرف می شوند. اما این متحدان آن روح شیطانی بزرگ چه کسانی بودند؟ زنان به طور فوق العاده ای همدست انان بودند. شفا دهندگان مرد به دلیل ترس از قدرت آلاینده خون زنان از برخورد با اختلالات سلامت زنان منع شدند. شفاگران زن ، ماماها و شمن ها از جمله کسانی بودند که به همکاری با روح شیطانی متهم شدند ، زیرا زنان را شفا می دادند. مردانی که برای آماده سازی مردگان کار می کردند نیز مشکوک به شر مخفی بودند. شیطان حتی به عنوان حیواناتی مانند قورباغه ها ، مارها و حشرات خود را ظاهر می‌کرد.

کتاب «جادوگران، بدکاره گان و ساحران» اولین مطالعه جامع در مورد مفهوم شر در ایران اولیه است. سانتام فارست مندوزا در این کتاب جزئیات مبارزه ایران با جادوگری و دیگر "شرارت ها" را شرح می‌دهد.

پشت جلد کتاب آمده است:

این کتاب به این سؤال می پردازد که چگونه شر را درک و طبقه بندی کنیم، و سپس اینکه چگونه در روایات اولیه ایرانی با آن مقابله شده است. تحقیق در مورد زندگی جادوگران، بدکاره گان، جادوگران و افراد دیگری که تصور می شده شر در آنها رخنه کرده است، نکته مهم این پژوهش است. هدف از ورد و دعاهای موبدان، رماندن این دسته از افراد است. اگرچه این موجودات «شر» جالب تر از مویدان بوده، اما نمی توانند صحبت کنند. تنها از طریق افراد متنفر از آنها می توان چیزی در مورد این موجودات کشف کرد.