مردانگی ایرانی (در اواخر قاجار و اوایل پهلوی)

کتاب مردانگی ایرانی 
از برکناری آخرین شاه قاجار و روی کار آمدن رضاخان مجموعه‌ای از سیاست‌های آمرانه برای پیشبرد پروژه مدرنیزاسیون ایران آغاز شد. رضاخان که مرعوب و مسحور فرهنگ غربی بود، پس از چند سفر اروپایی و البته به پیشنهاد آمریکایی‌ها درهای فرهنگی کشور را به روی تولیدات غربی گشود و خود نیز در مقام یک حاکم زورگو کوشید تا با ایجاد تغییرات دفعتی، ره چندساله‌ی مدرنیزاسیون را در چند سال طی کند. رضاخان هیچ تلقی واقعی و شفافی از مدرن‌ شدن نداشت و گمان می‌کرد می‌توان با تغییر در صورت محتوای فکر؛ ایرانیان را نیز تغییر داد. محتوایی که چنان دیرپا و ریشه‌دار بود که در برابر هر سیاست فرهنگی آمرانه‌ای با تمام توان از داشته‌های خود حفاظ کرد. کتاب روایتی تاریخی و جامعه‌شناختی از تحولات فرهنگی‌ای است که پس دوره زعامت قاجارها و در دوران حکومت دست نشانده پهلوی سبب بروز گسست‌ها و تغییرات جدی‌ای در تمام عرصه‌های زندگی ایرانیان شد.
کتاب حاضر سعی دارد تا نشان دهد که چطور در دوران حکومت پهلوی اول در اثر سیاست‌های تحمیلی آمرانه او ابعاد مختلف زندگی ایرانیان از سیاست و فرهنگ گرفته تا خودآگاهی جنسیتی دچار تغییر تحول شد. علاوه بر این بالسلف تلاش کرده تا با ارائه شواهدی تاریخی اثبات کند که چگونه در طی این گذار تصویر "مرد شایسته ایرانی" در پرتو رسوخ الگوی مردتحصیل کرده غربی دچار گسست جدی با انگاره‌های پیشین شده و نظام تازه‌ای از ارزش‌ها و باورها را به مبانی تفسیر و خودآگاهی مرد ایرانی وارد کرد. مبانی‌ای که الگوی‌های مذهبی و ملی مردانگی را به نفع پیدایش مردانگی آکادمیک و کافه‌نشین تغییر داد.
در واقع کتاب سعی دارد تا نشان دهد که چگونه خود جریان منورالفکری امری برآمده از این سیاست‌ها و آن تاثیرها بوده است.

پشت جلد کتاب آمده است:

گذار از حکومت سلسله قاجار به حکومت خاندان پهلوی تغییراتی را در عرصه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران ایجاد کرد. این کتاب با تمرکز بر مفهوم مردانگی در ایران، انگارها و باورها، قوانین و مقررات، جنبش های سیاسی و رویه های اجتماعی مردان را واکاوی می کند تا نقش آنان را در تاریخ اخیر ایران از دید مطالعات جنسیتی روشن کند. بالسلو در این کتاب نشان می دهد که چگونه مردان در دوره رضاشاه متفاوت از اواخر دوره قاجار لباس می پوشیدند، عمل می کردند، سخن می گفتند و فکر می کردند. به علاوه، توضیح می دهد که چطور انگاره «مرد ایرانی شایسته» طی آن دهه ها تغییر کرد. او با شرح این که چگونه طبقه ممتاز در حال ظهور مردان تحصیل کرده در غرب، در بخشی از کوشش خود برای کسب تفوق سیاسی، اجتماعی و فرهنگی الگوی تازه ای را از مردانگی ساخت و ترویج کرد بیان می کند که چگونه این الگوی تازه بازتاب دهنده تحولات گسترده تری، از جمله ظهور ملی گرایی و فرایند نوگرایی در جامعه ایرانی آن زمان است.