آخرین آغوش ماما

پشت جلد کتاب آمده است:

آخرین آغوش ماما، كاوشی جذاب در باب هیجانات حیوانات و انسانهاست. داستان کتاب با مرگ ماما، شامپانزه مادرسالار و یکی از پیرترین شامپانزه های جهان در باغ وحش که پیوندی عمیق با زیست شناس اش برقرار کرده بود آغاز می شود. جان وان هوف در واپسین روزهای زندگی ماما به دیدار او در قفس می رود و آنها برای آخرین بار یکدیگر را در آغوش می کشند. فیلم صحنه احساسی وغم انگیز خداحافظی این دو به سرعت در فضای رسانه ای فراگیر می شود. میلیونها انسان از صحنه ای که ماما پروفسور را در آغوش می کشد و در حالی که لبخند می زند (به شکلی انسان گونه با انگشتان خود گردن او را نوازش می کند، متاثرشدند. بسیاری با این صحنه گریستند و برخی شگفت زده شدند چرا که می پنداشتند احساسات غنی صرفا منحصربه انسانهاست.

فرانس دو وال دهه ها از عمر خود را صرف بررسی دقیق و پژوهش درباره حیوانات کرده است. فرانس دو وال در این کتاب با روایت داستانهایی خواندنی و استناد به شواهد علمی نشان می دهد انسان ها تنها گونه ای نیستند که از ظرفیت تجربه احساساتی چون عشق، تنفر، ترس، شرم، گناه، شادی و یکدلی برخوردارند. او در آخرین آغوش مامانمونه های تکان دهنده ای از میانجیگری، فداکاری، دلبستگی، سوگواری و حتی درک قطعیت مرگ را در حیوانات به تصویر می کشد. خویشتن داری، اراده آزاد، خودآگاهی و معنای ذی شعور بودن از دیگر مفاهیم مورد بحث در این کتاب به شمار می آیند. آخرین آغوش مامانگاهی ژرف اندیشانه به ماهیت انسان ها به عنوان یک گونه دارد و به هیجاناتی می پردازد که ما را به انسان تبدیل می کنند تا جایی که یکی از نقدهای مشهور درباره این کتاب نوشته است: با خواندن این کتاب، دیگرنه تنها به خودتان مثل قبل نخواهید نگریست بلکه رفتاری بهترباحیوانات خواهید داشت و آنها را خواهید ستود.