پشت جلد کتاب آمده است:

نظریه ی فیلم و عمل فمینیستی در خصوص فیلم، با وجود تأثیر نوآورانه و عمیقش بر زیبایی شناسی و سیاست در سینما، ارتباط های نزدیکی با سنت سینمادوستی داشت. این آخرین موجی بود که به دنبال جنبش های بزرگ «سینمای سوم»، بیش از همه، پیشتازان دهه ۱۹۶۰ در آمریکای لاتین، اروپا و آمریکای شمالی را در بر گرفت. در نگرش این جنبش ها سینما، به منزله ی نشانه و نماد فرجام اندیشی سیاسی آرمان خواهانه، از اهمیتی اساسی برخوردار بود. سینما نه تنها می توانست آرزوی جهانی بهتر را به روشنی بیان کند، بلکه راه و روش های نوینی برای دیدن فراهم آورد. این امر به ویژه در مورد فمینیسم مصداق داشت: سینما ابزار سرکوب زنان را از راه تصویرپردازی دوچندان تقویت می کرد، ولی همچنین به مدد ایجاد تحول و بازآفرینی شکل ها و قواعد سینما، ظرفیت رهایی سازی آن را نیز مضاعف می کرد.

نظریه ی فیلم و عمل فمینیستی با خود نوید دگرگونی هایی را نه تنها برای بهره مندان اصلی خود در کشورهای صنعتی، بلکه در دهه های بعدی برای کسانی به همراه آورد که با استعمار و استعمار نو مبارزه می کردند. اکنون اولویت های زیبایی شناختی و فکری همراه با تغییر اولویت های سیاسی، که به نیروهای امپریالیسم نولیبرال اهمیتی دوباره می بخشد، دگرگون شده است...

. لارا مالوی .

 




Women and cinema
کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب