دفاع از تاریخ

پشت جلد کتاب آمده است:

پخش پیامک ها و رایانامه هایی (ایمیل هایی) با درون مایه ی «به زیر آب رفتن آرامگاه کوروش» در پی آبگیری سد سیوند، باعث شد تا شماری از ایران دوستان جوان در یکی از روزهای پایانی تابستان ۱۳۸۴ در تهران گرد هم بیایند. آنها شاید یک گروه در میان انبوه دوستداران میراث تاریخی ایران بودند، اما به زودی با سازمانده ی مناسب توانستند بار بخش بزرگی از تهیه ی اطلاعات در این حوزه را بر دوش کشیده و نقش مهمی در پشتیبانی از جنبش «اعتراض به آبگیری سد سیوند» ایفا کنند. آن نشست، سرآغاز سلسله نشست ها و کوشش هایی شد که در طی دو سال و نیم آن گروه جوان و آرمان گرا را با خود به درون دالانهای پر پیچ و خم تاریخ ایران برد و آگاهیشان را از ایران، جهان هخامنشی، میراث فرهنگی، محیط زیست و توانمندیهای خودشان افزون کرد. آنان، ضمن گفت و گو با کارشناسان - چه موافق و چه مخالف ساخت سد سیوند - به گردآوری همهی آگاهیها پیرامون این موضوع پرداختند. این جمع، نام «پایگاه اطلاع رسانی برای نجات یادمان های باستانی» (دشت پاسارگاد) را بر خود نهاد و هدف خود را اطلاع رسانی شفاف پیرامون این قضیه و دیگر «یادگارهای در خطر» تعیین کرد. تلاش های بی چشم داشت این گروه کوچک در برگزاری نشست ها و همایش ها، اطلاع رسانی های وسیع میدانی و نامه نگاری های گسترده، که همواره دورکن «مستند بودن» و «قانون مندی» را دارا بود، در خط دهی درست به فعالان جوان و احساسی جنبش، و پایین آوردن هزینه های کوشش در آن بسیار مؤثر بود. این کتاب به منظور تبیین همین نکات و ثبت خاطرهی تلاش های این دوستان و به ویژه برای ماندگار کردن تجربه هایی نوشته شده است که نه تنها برای هر دوستدار میراث فرهنگی بلکه برای هر جوان ایرانی به کار می آید.

اکنون که هشت سال از صدور دستور آبگیری سد گذشته است، کارشناسان و سیاست ورزانی که بر انجام دادن این کار پافشاری داشتند باید به این پرسش پاسخ دهند که به چه میزان از اهداف خود دست پیدا کرده اند؟

بخشی از سخن نخست کتاب