ترازو و سنگ



بيش از پنج هزار سال از اختراع ترازو مي‌گذرد. ترازوهاي اوليه که تصوير آن‌ها در مقابر مصر باستان نقش شده است، تفاوت چنداني با ترازوهاي امروزي ندارند. نياز بشر به داد و ستد و تعيين وزن کالا، ترازو را از دير باز يکي از ضروري‌ترين وسايل معاملات قرار داده است. اگر اولين دانش بشر را شمردن اعداد و دومين را دانش اندازه‌گيري بدانيم، سومين علمي که بشر بدان دست يافت، علم توزين بود. در آغاز کار، بشر از دو دست براي تعيين وزن استفاده مي‌کرد. ترازوهاي اوليه نيز الهامي از اين الگو بود و بي‌دليل نيست که واژه‌هاي کفه برگرفته از کف دست انتخاب شد. احتمالاً اين ترازوها متشکل از دو سبد بود و چون کف دست گنجايش‌ همه‌ي کالاها را نداشت،‌ آن‌ها را در دو سبد هم وزن مي‌ريختند و با بلند کردن آن، سبک سنگيني‌شان را تخمين مي‌زدند. با الهام از همين روش شاهين اختراع شد. شاهين ميله‌اي چوبين بود که کفه‌ها را دو سوي آن مي‌بستند. پس از اختراع سکه و وزن فلزات گرانبها نياز به ترازوها و وزنه‌هاي دقيق‌تر بود، و چنين بود که ترازو و وزنه‌هاي استاندارد باب شد. تکامل ترازو و دقت آن در وزن اشيا، پس از چندي به مراحل رضايت بخشي رسيد، اما تعيين وزنه و سنگ کار آساني نبود، بنابراين اندازه‌ي دانه‌ي جو عنوان واحد وزن انتخاب شد، زيرا در همه جا عموميت داشت. در گذشته هر کشوري وزن مخصوص خود را داشت و از انتخاب واحد گرم، که امروزه جهاني شده است، بيش از دو قرن نمي‌گذرد.
86 صفحه - خشتي (گالينگور)

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب