عصر روشنگری
- دسته بندی : کتاب فارسی > تاریخ
- کد محصول : 1.8692
-
وضعیت :
ناموجود
- مولف: ورنر اشنایدرز
- مترجم: سید امین الدین ابطحی
- وزن(گرم): 191
- تعداد صفحه: 192
- ناشر: پیله
- قفسه نگهداری در کتابسرا: B-26-7 | بخش B ستون 26 ردیف 7
کتاب عصر روشنگری
روشنگری آغاز و انجام عجیبی دارد. عصری که نقطهی آغازش تنها انقلاب بدون خونریزی واقعی تاریخ یعنی انقلاب مشروطهی 1689 انگلستان است و نقطهی پایانش انقلاب بزرگ ولی سرشار از خونریزی و خونبازی فرانسه در 1789! گویی روند صدسالهی کم کردن قدرت کلیسا و شاهان در دوران روشنگری اتفاقی بود که باید با آرامش تجربی و منضبطانهی انگلیسیها شروع میشد و با خشم فرانسویها از کلیسا و حکومت پایان مییافت. اما این فقط دو سوی ماجرای روشنگریست. سویهی دیگر روشنگری در نزد آلمانیها حضور داشت که ورای سیاست و ضدیت صرف با مذهب، با بینشی عمیقا فلسفی، بر عقل نقاد و سعادتمندی عملی تأکید داشتند. جمیع این مباحث به خوبی در کتاب «عصر روشنگری» نوشتهی «ورنر اشنایدرز» تبیین و توضیح داده میشود. اشنایدرز در این کتاب جنبههای مختلف وقایع و مضامین این دوران را تشریح کرده و با مبنا قرار دادن نظرگاه ایمانوئل کانت، روشنگری را پدیدهای جهانی میداند که فقط مختص اروپا نبوده و نیست. عصر روشنگری توضیح و تفسیر چگونگی پیروزی خردگرایان برابر ایمانگرایان است که با جدیت فلسفی اندیشمندان بزرگ غربی به ثمر نشستن مدرنیته منتهی شده است.
پشت جلد کتاب آمده است:
اعتماد به عقل و آرزوی رهایی، روشنگری را به عنوان جنبشی فکری و سیاسی در اروپای دوران جدید توصیف می کند. «عصر روشنگری» به صورت تصادفی شامل قرن میان دو انقلاب بزرگ نمی شود، انقلاب هایی که به واسطه آنها تسلط مطلق کلیسا و حکومت از میان رفت. عصر روشنگری از لحاظ تاریخی در سال ۱۶۸۹ با انقلاب باشکوه در انگلستان شروع شد و یک صد سال بعد در سال ۱۷۸۹ با انقلاب بزرگ در فرانسه، هنگامی که ایده های ضد مذهبی و ضد فئودالی فیلسوفان فرانسوی بر توده های مردم تاثیر گذاشت، به پایان رسید. روشنگران آلمانی نیز موضع قدرتمند سومی را در اروپای مرکزی به وجود آوردند. اگر چه آنها کمتر از انگلیسی ها تجربه محور، کمتر از فرانسوی ها منتقد مذهب و حکومت و کمتر از هر دو آنها سیاسی بودند، اما روشنگران آلمانی با ریسک پذیری فوق العاده ای بحث هایی را در مورد عقل انتقادی و سعادت عملی مطرح کردند. روشنگری در واقع با نگاهی تاریخی و فرهنگی به گذشته، پروژهای اروپایی با ادعایی جهانی به شمار می آید. عصر روشنگری می تواند به عنوان گذرگاه دوران پیشامدرن به مدرنیته تعبیر گردد و بر همین اساس می توان این عصر را به عنوان نقطه آغازین فرآیند دنیوی کردن امور و همچنین دوران پیدایش ایده های حقوق بشر و دموکراسی ارزیابی نمود.