محبت و آگوستین قدیس

کتاب عشق و آگوستین قدیس 
الهیات مسیحی، به خاصه آن الهیات متأثر از سنت‌های مانوی و گنوسی، زیستن و شدنی در جهانی را ارائه می‌دهند که در نظرگاه آگوستین قدیس نسبت به عشق، می‌توان اینگونه دیدشان: عشق در معنای به مالکیت خویشتن درآوردن دیگری و عشقی که چنان از میل به مال خود کردن خالی شده که خود و دیگری را به سرحدات رهایی می‌برد؛ کوپیدیتاس و کاریتاس! هانا آرنت، کتاب عشق و آگوستین قدیس را با نظر به همین انگاره‌ی آگوستین به عشق نوشته است، اما با تفسیری مجدد و دیگرگون که ردپای احضار هایدگر و یاسپرس و ... در آن دیده می‌شود. آرنت در این کتاب گام به گام با قدیس آگوستین پیش می‌آید و ضمن جلوه دادن به زیبایی‌شناسی عشق و نوع مقبول عشق‌ورزیدن نزد او، با پرسش‌هایی اندیشه‌ی آگوستین را به چالش می‌کشد و دست به بازنگری اساسی‌ای در عشق پسند فیسلوف و عارف پرآوازه‌ی مسیحی می‌زند. عشق و آگوستین قدیس، بر مسئله‌ی اهمیت جامعه‌ی انسانی و حفظ دوام، بقا و همیّت اجتماعی تأکید می‌کند که بدون حس تعلق دوجانبه و میل‌ورزی مدام فردفرد مردم جامعه به یکدیگر، ناممکن می‌نماید.

پشت جلد کتاب آمده است:

مقوله «محبت» که آرنت در گفتگویی کارساز و نافذ با اندیشه آگوستین قدیس به آن رسید، در مرکز فلسفه وجودی او قرار دارد. انتخاب آگوستین به دلیل باور وی به توانش آدمی برای «زایش، محبت و جاودانگی» است که از مفاهیم اصلی این کتاب و بعد در بقیه آثار آرنت هستند. آگوستین دانشور و اندیشه ورزی بود که در زندگی شخصی از گرفتاری در چنبر دنیای موجود آغاز کرد و مدتی ابزار کامل آن قرار گرفت اما توانست کاملا به ورای تمام تصادفات رفته، تا بدانجا خود را آزاد کرد که هم کیشانش لقب قدیس به او اعطا کردند، و او خود را با جزئی از عالم وجود کردن، نامیرنده و جاودانه کرد. آرنت در این کتاب یکی از دو مقوله کلیدی در اندیشه آگوستین یعنی «محبت»، به ویژه معنا و مصداق فلسفی آن را از نوشته های خطابه ای و موعظه ای او توضیح می دهد و ضمن تبیین می کند که چگونه محبت باید با دانش و خردورزی همراه باشد. این اثر پژواکی از استقلال فکری و ذهن خلاق و بصیرت بین آرنت و نشان دهنده آن است که او نه فقط از استاد راهنما و الگوی فکری خود کارل یاسپرس مستقل است بلکه از برخی جهات، از دیگر استاد و شاید رقیب اندیشگی اش مارتین هایدگر نیز متمایز و متفاوت است.