پشت جلد کتاب آمده است:

عدالت واکنش انسانی است به مازادی در واقعیت، خواه آن گاه که این واقعیت هنوز نظمی نیافته بود و خواه اکنون که نظمی یافته است و نظم اش مالکان و مجریانی دارد. این واکنش، چنان که ریکور نشان می دهد، نخستین بار در یک فریاد انزجار نمایان می شود، فریادی که می گوید: «این عادلانه نیست». با شروع از این «فریاد انزجار»، ریکور بحث خود را چنین پیش بینی می کند: «آیا در چنین انزجاری توقعی صریح را تشخیص نمی دهیم، توقع از کلامی که «قانون» نام دارد و فاصله ای عادلانه را در دل واقعیت خلق خواهد کرد تا به مازاد درون آن - بی عدالتی - پاسخ گوید؟

علاوه بر «فاصله ی عادلانه»، ریکور از لزوم «میانجی گری یک طرف ثالث» - برای داوری - و هم چنین لزوم «بی طرفی این طرف ثالث نسبت به واقعیت، برای تحقق «عدالت»ی که «انزجار ما از همان آغاز وجود اجتماعی مان ما را در امتداد مسیر تحقق آن به بیش رانده است، بحث می کند

 



کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب