پشت جلد کتاب آمده است:

 

ادبیات هم مانند تاریخ، زندگی کرده است و با گوشت و خون انسان ساخته یا نوشته شده است.

چرا شخص ناواردی که هشتادوچهار سال از سنش میگذرد، پس از نیم قرن غوطه وری در فلسفه و تاریخ، ناگاه کتابی درباره ادبیات مینویسد؟ در این زمینه چه صلاحیتی دارد؟ چه می تواند بگوید که مدتها پیش از او صاحب نظرانی که زندگیشان را وقف مطالعه ادبیات کرده اند، نگفته باشند؟ با همه اینها، ادبیات نخستین عشق من بوده است.

به نکته کلیدی مهمی باید اشاره کنم. تقریبا در تمام این مطالعات، شخص نویسنده را از همه شخصیت های کتابهایش جالبتر و زندگی او را از دنیای تخیلی ای که خود را در آن باز می نمایاند، یا پنهان می دارد، آموزنده تر یافته ام. من این شعار قدیمی را دگرگون کردم و به خود گفتم: «در جستجوی انسان باشپس اجازه دهید طبق عادتی دیرینه نظر خود را درباره شخصیت های این نویسندگان و داستانهایی که می گویند، به روشنی بیان کنم. من ترجیح می دهم که سامرست موام را، با آنکه بسیار بدخلق و لجوج بود بشناسم تا دی تامپسون شوخ وشنگ و اغواگر او را؛ و تأسف می خورم که نتوانسته ام توماس مان را به همان اندازه بشناسم که او مرا با هانس کستورپ، يعقوب و يوسف خود آشنا کرد. گرچه ادبیات هم مانند تاریخ، زندگی کرده است و با گوشت و خون انسان ساخته یا نوشته شده است.

 




Interpretations of Life
کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب