پشت جلد کتاب آمده است:

سولژنیتسین در این دو داستان بلند، تصویری بی پرده از روابط سرد و خشک انسان ها در شوروی به خواننده عرضه می کند و انتقادهای غیرمستقیم ولی تندش از جامعه را در دل داستان می گنجاند. در این دو داستان انسان ها همان طور که هستند دیده می شوند؛ بی رحم، ریاکار، حريص و البته با ظاهری شبیه به همه انسان های دیگر. سولژنیتسین، مانند دیگر نویسندگان بزرگ روس، با پایان بندی های تکان دهنده، جای زخم داستان را تا همیشه در ذهن مخاطب باقی می گذارد.

«ما نمیتونیم به راهمون ادامه بدیم چون ... یازده روزه که ... گرسنه راه رفته ایم

«چطور ممکنه؟»

«پیش میآد. خیلی ساده.»

«کوپن جیره ندارید؟ »

«کاغذ رو که نمیشه خورد.»

«پس چرا هنوز زنده ای ؟ چطور ممکنه ؟ »

«اتفاقی زنده ام

 

 




We never make mistakes"; two short novels

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب