تبار مورچگان

پشت جلد کتاب آمده است:

تبار مورچگان روایتی طولانی از تلاش های جان فرسای یک منتقد سینمایی است که در اثر سانحه ای حافظه اش را از دست داده و حال میکوشد فیلمی را به یاد آورد که تنها یک فریم از آن باقی مانده؛ نقب زدن به گذشته از خلال هیپنوتیزم و سفرهای خیالی دورودراز میان آینده و حال و گذشته، نشخوارهای ذهنی مداوم درباره وضعیت بشر و تبعیضهای نژادی و اجتماعی او را بیشتر و بیشتردر غرقابه ای از خاطرات نامنسجم گذشته و رویدادهای موهوم فرو می برد. در این کتاب، که اولین رمان جدی نویسنده است، چارلی کافمن رمان نویس از پی چارلی کافمن فیلمنامه نویس قد علم میکند و به ریشخند نیرنگ های سینمایی و خصوصا ژانر کمدی می نشیند؛ گرچه کافمن حیات حرفه ای خود را در رابطه ای تنگاتنگ باهر دوی آنها سپری کرده، از فروکردن تیغ تیز انتقادهایش در چشم خویش و تخریب چارلی کافمن فیلمنامه نویس ابایی ندارد. ا اگر هدف از کمدی ریشخند کردن همان سویه های تلخی است که در تراژدی جدی گرفته می شوند، پس ریشخند کمدی و دریدن نقاب خنده ای که از خوارداشت آدمی تغذیه می کند، مستحق چه نامی است؟ گریستن بر کمدی را چه باید نامید؟ چونان راوی تبار مورچگان که بر کمدی تراژیک بشر میگرید. 




Antkind

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب