صد برادر

معرفی کتاب صد برادر اثر دانلد آنتریم
با شگفتی تمام می توان رمان «صد برادر» را در دست گرفت و فقط یک بار و آن هم فقط نام زنانه برخورد! آن هم در حالی که دو صفحه و نیم از رمان به ذکر نام تمام صد برادری اختصاص دارد که نود و نه تایشان در خانه ای بزرگ و قدیمی برای یافتن خاکستر پدرشان جمع شده اند. یک تن از این برادران غایب است، همو که به دنبال همان یک زن که فقط یک بار نامش ذکر شده، رفته و نیست شده! همه ی آنچه در نام و آغاز رمان به چشممان می آید، شاید این ظن را تقویت می کند که با داستانی تمام مردانه درباره ی مردانگی و برادری روبروییم، اما هرچه پیش می رویم بیشتر درمی یابیم که باید جور دیگری ببینیم و دامنه ی تحلیل و تفسیرمان را بسیار بیش از اینها گسترش دهیم. در مواجهه با «صد برادر» باید بدانیم که با رمانی پیرامون تبار، ژنتیک، تاریخ آمریکا و آمریکایی، شاید هم تاریخ آدم و آدمی، مسخرگی، بی بند و باری، قساوت، شقاوت، افسوس و عصیان روبروییم. شاید که «صد برادر» دانلد آنتریم را بتوان روایت دیگرگونی از «صدسال تنهایی» مارکز دانست؛ همان مصایب، جهل و ویرانی در فرمی پست مدرنیستی و آخرالزمانی، که درنهایت به ویرانی، به فراموشی، به نبود شدن، هدایت می کند. اگر مردان هماره راویان حق به جانب تاریخ همه ی ابنای بشر بوده اند، «دانلد آنتریم» در نهایت اختصار، روایت تاریخ مذکر را با شدتی که به آن می بخشد، به حقیقت واقعیت خودش نزدیک کرده و تکانه های عظیم داستانش سالیان سال با خواننده اش می ماند.

دانلد آنتریم متولد سال ۱۹۵۸ در ایالات متحده‌ی آمریکا است. او تاکنون سه رمان با نام‌های برای جهانی بهتر به آقای رابینسون رأی دهید، صد برادر و اثبات‌باور و همچنین یک مجموعه داستان‌کوتاه با نام تلألؤ زمردین هوا به چاپ رسانده که مشتمل بر هفت داستان‌کوتاه است که پیش‌تر در مجله‌ی نیویورکر منتشر شده بود. چند جستار و گزارش و نیز یک کتاب غیرداستانی از او با نام حیات پس از مرگ منتشر شده که خاطراتی است از مادرش.

پشت جلد کتاب آمده است:

در این کتاب راب را داریم و باب، تام، پال، رالف و نواء نیک، دنیس، برترام، راسل و ویرجیل. یک پزشک داریم، یک مستندساز و یک مجسمه ساز: بزرگترین برادر را داریم، کوچکترین برادر و برادر محبوب بی عیب و نقص»، بندیکت. درصد برادر رمان دانلد آنتریم با آن طنز گزنده اش، راوی و اتحادیهی بزرگ برادران نودوهشت نفري او یکی شان نتوانسته خودش را برساند) در کتابخانه ی رو به زوالی که ملک خانوادگی است برای شیطنت و خوش گذرانی دور هم جمع شده اند. آنتریم نه تنها توانسته از آزمون سخت پروراندن ایده ای محیرالعقول در دل Donald Antrin رمان سربلند بیرون بیاید. که مدام در کمال طمأنینه و خونسردی خرده روایت های گوناگون جنون آمیزی نیز به آن می افزاید. نویسنده ی این کتاب با چنان هوشمندی و خلاقیتی گونه های متنوع مردان را رده بندی می کند که تداعی گر کارهای بارتلمی و پینچن است و در عین مبهوت کردن خواننده او را به خنده وا می دارد. 

جاناتان فرنزن 

کتاب علی رغم ایجازش تبارشناسی فشرده و استادانه ای از دانش و تجربه ی بشری را در بر دارد که از ماقبل تاریخ تا دوران حاضر از موعد گذشته ای را پوشش می دهد که در آن گویی تمدن بر لبه ی پرتگاه فروپاشی ایستاده است... این نگرش یا هراس یا دلهره بر رمان در کلیت آن سایه انداخته که پست مدرنیسم ما را نه به جلو که به عقب و به بدویت رهنمون می شود که مجموعه ی عظیم دانشی که با خون دل به کف آورده ایم در نهایت به هیچ کاری نمی آید و از دست می رود.» 

نیویورکر 

با ظرافت تمام، با تخیلی تکان دهنده، خنده دار و مفرح... آنتریم راوی خل و چل و بامزه اش را به مدد مبالغه خلق می کند. . 

نیویورک تایمز

هوشمندی و تیزبینی نویسنده امان نمی دهد... این رمان کابوسی است درخشان.»