پشت جلد کتاب آمده است:

متنی که سال ۱۷۸۹ میلادی به تصویب رسید درواقع یکی از قدیمی ترین قوانین اساسی جهان است و از آن روز تا کنون هیچ گاه تغییر نکرده و فقط اصلاحیه هایی به آن افزوده شده است. از همین رو، این متن به عنوان میراث ملی آمریکاییان شناخته می شود. با این حال، اندیشمندان و متفکران علم سیاست در این کشور چنین نگاه متصلب و غیرقابل تغییری به این سند مهم تاریخی ندارند و این پرسش را مطرح می کنند که چرا امروز باید مقید به سندی باشیم که بیش از دو سده پیش گروه ۵۵ نفره ی انسان فانی تهیه کرده اند، درواقع به امضای ۳۹ نفر رسیده، که شمار قابل توجه ی از ایشان برده دار بوده و فقط در ۱۳ ایالت با آرای تعدادی کمتر از ۲ هزار مرد تأیید شده، که از مرگ همه ی آنها خیلی گذشته و دیگر فراموش شده اند؟ شهروند ما ممکن است در پاسخ بگوید بالاخره ما در تغییر قانونی اساسی مان با افزودن متمم آزادیم و پیش از این هم اکثرا چنین کرده ایم. بنابراین، قانون اساسی فعلی ما در نهایت منطبق بر رضایت ما که امروز زندگی می کنیم است. اما پیش از اینکه این پاسخ را بپذیریم، پرسش دیگری مطرح می کنم: آیا ما آمریکایی ها تابه حال فرصت ابراز نظر درباره ی نظام قانون اساسی داشته ایم.

 




How Democratic Is the American Constitution?
کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب