رقص خورشید در روز ابری

کتاب رقص خورشید در روز ابری 
"رقص خورشید در روز ابری" به قلم "حنا مینه" روایتی است سحرآمیز از نبرد دو جهان؛ نزاعی درازمدت که همچون آتشی وحشی از مبارزانش تغذیه می کند؛ نه از بین می رود و نه بیشتر می شود. آتشی که هرگاه تعادلش بین ماده و متعلقات نامحسوس و بین آنهایی که می بینندش و آنهایی که آرزو می کنند ببینندش آشفته می شود، به تمسخر جان ها می پردازد. و "رقص خورشید در روز ابری" قصه ی جان ناتوانی را روایت می کند که درون و بیرونش از جنگ، خسته و آزرده است.
بی عدالتی براساس عدالت با خود عدل به مخالفت می پردازد و تاریکی با وجود شمع از نور متنفر است.
داستان پردازی "حنا مینه" روان، تصویرسازی های او شیرین و گفتگوی بین شخصیت ها زیبا و واقع گرایانه است و در عین حال با شاعرانگی داستان، رویا و جادوی آن مطابقت می کند. شخصیت های داستان به خوبی وصف شده اند و در این توصیف پسری رویاپرداز، خویشاوندی رنج دیده و عاشق، خواهری ناتوان در تغییر و پدری که آغشته به نفرت از همه چیز است به چشم می خورد. "رقص خورشید در روز ابری" قصه ی این خانواده ی وابسته را که تحت تاثیر ستم هیچ کاری نمی کنند بیان می کند. اما قهرمان جوان داستان به تنهایی در برابر خانواده اش و در برابر ستمی که بر کشورش سوریه روا می دارند ایستادگی نموده و ایده ی قدرت و گذار سیاسی را از دریچه ی قصه ای دوست داشتنی به مخاطب عرضه می کند. "حنا مینه" داستان "رقص خورشید در روز ابری" را در سال های بعد از جنگ جهانی اول که قدرت پادشاهی عثمانی رو به کاهش و تسلط فرانسوی ها در سوریه به چشم می خورد به تصویر کشیده است.

پشت جلد کتاب آمده است:

حنا مينه پدر رمان مدرن سوری سال ۱۹۲۴ در بندر اسکندرون متولد شد. خانواده ی مینه در ۱۹۳۹ که نیروهای ترک، اسکندرون را اشغال و به ممالک شان پیوست می کنند، راهی لاذقیه می شوند. بندر اسکندرون که به واسطه ی فرانسوی ها از سوریه جدا و به ترکيه الحاق شد، بیش از هر چیز خشم عرب ها، بخصوص مردم سوریه را برانگیخت. حادثه ای که بعدها تأثیر ویژه ای در اندیشه و آراء وی به جا می گذارد. مینه که بسیاری از منتقدها او را بنیانگذار رمان سیاسی می دانند، در کودکی و نوجوانی زندگی بسیار سختی را تجربه می کند. او که در خانواده ای فقیر به دنیا می آید، تنها با چند کلاس سواد، تحصیل را به قصد کسب معاش رها می کند و در همان سالها به مشاغل گوناگونی از شاگردی قهوه خانه و سبزی فروشی گرفته تا باربری اسکله و ملوانی روی کشتی ها، تن می دهد. تجربه هایی بکر که رد و نشان شان در اکثر آثارش پیداست. حتامینه که در جوانی جذب حزب کمونیست می شود بخاطر فعالیت های سیاسی اش چندین مرتبه تن به مهاجرت می دهد، اما در نهایت سال ۱۹۶۷ در سوریه مستقر، به طور جدی به ادبیات و نوشتن می پردازد. رمان های «بقایای صور» ۱۹۷۵، «مستنتع ۱۹۷۷ و «القطاف» ۱۹۹۰ سه گانه ای ست که به نوعي حول پانزده سال اول زندگی مینه در بندر اسکندرون و روستاهای اطرافش می چرخد و سه گانه ای که منتقدان آن را بزرگترین و جسورانه ترین زندگی نامه به زبان عربی می دانند. حنا مينه در رمان «خورشید در روز ابری» (۱۹۷۳) به قتل پدری توسط پسرش می پردازد. پدری که به نوعی نماد جهانی ست که بر اساس سلطه و بهره کشی پایه گذاری شده است. نویسنده در این اثر سعی بر آن دارد تا با اختلال در تصویر پدرانگی جهان، اسطوره را از هالهی قدسی اثر برهاند تا راوی داستان اش مطلق انگاری و ثبات بی چون و چرا را چنان ویران کند تا جامعه به سوی شرایطی انسانی مثل آزادی، عدالت، کرامت و عشق و آفرینشگری حرکت کند. حنا مينه در ۹۴ سالگی، پس از گذران دوره ای بیماری، در دمشق دیده از جهان فرو بست.