ماگدا سابو(5 اکتبر 1917 - 19 نوامبر 2007) رمان نویس مجارستانی بود. او همچنین درام، مقاله مطالعات، خاطرات و شعر می نوشت. او با 42 نشریه و بیش از 30 زبان، بیشترین نویسنده ترجمه شده مجارستانی است.سابو کار نویسندگی خود را به عنوان شاعر آغاز کرد و اولین کتاب شعر خود را به نام Bárány ("بره") در سال 1947 منتشر کرد، که در سال 1949 توسط ویسزا آز emberig ("بازگشت به انسان") دنبال شد.

پشت جلد کتاب آمده است:

- از متن رمان - 

در طول این سال ها به آزادی غمباری که مختص آدم های تنهاست خو کرده بود، اینکه مجبور نبود به کسی جواب پس بدهد، اینکه مجبور نبود به آدمها توضیح بدهد کی و کجا می رود و کی برمی گردد. واقعا خودش هم نمی دانست چرا این قدر برایش آزاردهنده است که به مادرش بگوید کجا دارد میرود؛ او که با کسی رفت وآمد پنهانی ای نداشت و ، جدا از خلق وخویش و نیازش به سکوت، دلیلی نداشت از اینکه یک نفر در خانه چشم به راهش است خوشحال نباشد یا هر بار که کلید را توی قفل می چرخاند، با شنیدن صدای پای کسی که لخلخکنان خودش را پشت در می رساند آن قدر دمغ شود، یا وقتی کسی موقع در آوردن دستکش هایش آن طور سؤال بارانش میکرد: کجا بودی، چه کارها کردی، باکی قرار داشتی؟

داستین ایلینگ ورت 

« ماگدا سابو در اثرش بر مرز تاریک میان زندگی شخصی و زندگی عمومی غیرمستقیم نوری می تاباند، و این گونه سایه خیانتهای ما، چه شخصی چه سیاسی، لرزان روی دیوارها می جنبد.»