آمده بودم موهایم را ببافم

پشت جلد کتاب آمده است:

آ. مانت آنسای می خواست نوازنده ی پیانو شود، اما در هجده سالگی دچار یک بیماری ناشناخته شد که او را تا مرز زمینگیر شدن پیش برد. به همین دلیل به نوشتن روی آورد که به تحرک جسمانی کمتری نیاز داشت. ماحصل اولین تجربه ی آنسای در این عرصه، رمانی شد به نام آمده بودم موهایم را ببافم که ناگهان نام او را به عنوان نویسنده ای ششدانگ و تمام عیار بر سر زبان ها انداخت و به کتاب پرفروش نیویورک تایمز بدل شد. شیکاگو تریبون هم آن را به عنوان یکی از کتاب های برتر سال انتخاب کرد. اما اتفاق مهم دیگر، انتخاب آمده بودم موهایم را ببافم به عنوان کتاب منتخب باشگاه کتابخوانی اپرا وینفری بود که حتی بر زندگی آنسای اثر گذاشت.

خودش می گوید: «در اواخر سی سالگی، سلامتی ام به طرز چشمگیری بهبود یافت. این بهبود عمدتا حاصل تغيير دارویم بود که پول آن را با حق التأليف های بعد از برگزیده شدن از سوی باشگاه اپرا، پرداختم.»

اولین بازی تماشایی و حیرت آور یک نویسنده. آنسای با دقت و توانایی ذهنی عجیبی مینویسد.

بوستون گلوب

 

آمده بودم موهایم را ببافم دربارهی صدمهای عاطفی است که می تواند به هر زندگی عادی در هر خانه ای وارد شود. داستانی است که در آن ظلم گرمکنی حوله ای و صورتی رنگ می پوشد و خشونت با دمپایی های مخصوص اتاق خواب راه می رود، آنسای با وضوحی فوق العاده زیبا و حسی قدرتمند مینویسد. این رمان یک بار برای همیشه اثبات می کند که پرده های خوشرنگ تضمین نمی کنند که همه چیز پشت آنها شاد و رضایت بخش باشد.

تایمز (لندن)

 

رمانی که هنرمندانه ساخته شده و شخصیتهایش یقینا واقعی و آشنا هستند.

شیکاگو تریبون

 

جادویی سفری رضایت بخش به سوی آزادی آنسای با لحنی دوست داشتنی مینویسد.

وگ

 




Vinegar Hill

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب