داستان های مثنوی

پشت جلد کتاب آمده است:

از ویژگی های شعر عرفانی، به ویژه مثنوی های تصوف، استفاده از قالب قصه و داستان و تمثیل برای بیان مفاهیم لطیف و دقیق عارفانه است که عامه مردم نیز بتوانند مانند خواص این معانی والا و مجرد را از طریق ملموسات و محسوسات درک کنند.

مولانا جلال الدین بلخی، چون سنایی و عطار، همین شیوه را به کار برده داستان را دستمایه بیان معانی و ظرف معارف عرفانی ساخته است.

مثنوی مولوی، افزون بر آن که دریایی سرشار از معارف عرفانی است، گنجینه ای ارجدار از داستان ها و امثال و حکم و اندوختهای سرشار از فرهنگ عامه ایران به شمار می آید.

 



کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب