پرتگاه توهم

کتاب پرتگاه توهم
مجموعه ای پنجاه اپیزودی که عمق توهم انسان را برای فریب خود و دیگران به تصویر می کشد و افرادی را به نمایش می گذارد که در پرتگاهی از ناامیدی، شکست، پوچی، حسادت و بیهودگی گرفتار شده اند. میان اپیزودهای رمان پیش رو مشترکات بسیاری وجود دارد، هر چند گاه لحن یا موضوع متفاوت است اما درون مایه ی تمام آن ها به امری مشترک ختم می شود؛ بیشتر شخصیت های کتاب مردان و به ویژه مردان سالخورده رو به زوال اند.

گیلبرت سورنتینو (27 آوریل 1929 - 18 مه 2006) رمان نویس، داستان کوتاهنویس، شاعر، منتقد ادبی، استاد و سردبیر آمریکایی بود.سورنتینو در بیش از بیست و پنج اثر داستان و شعر به بررسی امکانات طنز و رسمی زبان و ادبیات پرداخت. اصرار او بر تقدم زبان و استعمال او در استعاره، او را بعنوان نشان پسامدرنیستی معرفی می كند، اما او نیز به خاطر شنیده هایش برای گفتار آمریكایی و توجه او به خصوصیات محل، به ویژه بركلین بومی خود شناخته شده است.

پشت جلد کتاب آمده است:

پرتگاه توهم، آخرین رمان سورنتینو، که عنوان آن از داستان سالهای میانه» اثر هنری جیمز گرفته شده، مجموعه ای پنجاه اپیزودی از زندگی است که همه حول یک موضوع می چرخند: عمق توهم انسان برای فریب خودش و دیگران. اندوهی پایدار در همه ی این اپیزودها دیده می شود. ناامیدی و زوال از موضوعات اصلی کتاب است. انرژی های رو به اتمام و بدن های رو به زوال. اپیزودهای غم انگیز زیادی در مورد مردان سالخورده، مرگ و نویسنده هایی که از خودشان متنفرند. سرتاسر کتاب، زندگی در گرگ و میش فراموشی جریان دارد. تمام داستانها وضعیت شخصیت هایی را توضیح می دهد که در «پرتگاه» گرفتار شده اند. بعضی از شخصیت ها به عمق توهم خود پی می برند ولی سایر آنها فقط اسیر آن اند. بعضیهاشان افرادی سالخورده اند، اکثرا مرد، که با پوچی ننه زندگیهاشان روبه رو شده اند، در حالی که بقیه در اواسط راه ( پیش بردن توهم هاشان هستند. خیانت، مرگ و ناامیدی از موضوعات غالب داستان هاست که اغلب با خشم، حسادت و کرختی احساسی همراهاند. داستان ها با صراحتی پیرحمانه از ناامیدیها و بیهودگی هایی می گوید که معمولا توصیف کننده ی وجود انسان است.