دفن ساردین

پشت جلد کتاب آمده است:

فرناندو آرابال (۱۹۳۲)

 نویسنده، شاعر و نمایشنامه نویس اسپانیایی، متولد ملیتا۔

نوشتن را از کودکی آغاز کرد و در ده سالگی جایزهی «کودک با استعداد» را برنده شد. پدرش نظامی بود و در جنگ داخلی اسپانیا، به علت مخالفت با کودتای نظامی ژنرال فرانكو به اعدام محکوم شد اما از مرگ نجات پیدا کرد و برای همیشه ناپدید شد. آرابال برای ادامهی تحصیل به مادرید رفت و در دانشگاه این شهر حقوق خواند. در شعرها و نمایشنامه هایش به انتقاد از حکومت فرانکو پرداخت و به دلیل سانسور حاکم، مجبور شد اسپانیا را ترک کند و از سال ۱۹۵۵ در فرانسه ساکن شود. از این تاریخ به بعد، آثارش را به فرانسه می نویسد فرناندو آرابال بیش از صد نمایشنامه نوشته و هفت فیلم ساخته است چهارده رمان، چند مجموعه شعر و چندین مقاله دربارهی ادبیات، تئاترو هنرهای تجسمی و همچنین نامهی مشهورش به ژنرال فرانکو از دیگر آثار او هستند. او در سال ۱۹۹۲، به همراه رولند توير و الخاندرو خودوروفسکی تئاتر پانیک را بنیان نهاد که تحول بزرگی در تئاتر آن دوره بود. آرابال رمان «فن ساردین» را بر اساس یکی از تابلوهای فرانسیسکو گویا نوشته است و می توان گفت که این رمان وقایع فستیوال دفن ساردین را به صورت فراواقعی و با تصاویر خشن و عجیب به تصویر می کشد. این فستیوال باهدف زنده نگه داشتن فرهنگ اسپانیا برگزار می شود و طی آن مردم با لباس های عجیب به خیابان ها می آیند و جشن می گیرند. ماهی نماد زندگی و دفن آن نماد مرگ است.

دسته ی کورها قلم هایی با سر حیوانات بر بالای آن در دست دارند که نماد شهوت انسانی است. یکی از آنها سر انسانی است که بینی درازی دارد. دیگری موجودی شبیه ماهی است که بال دارد. سومی قورباغه ای است با کلاهی باریک به سبک کلاه جنگجویان کره ای. چهارمی سر انسانی است که کلاه شاپو به سر دارد