وجدان زنو

کتاب وجدان زنو
وجدان زنو،یک رمان طولانی است که به عنوان اثری مهم از مدرنیسم در سنت جویس و کافکا مورد استقبال قرار گرفت.رمان جذاب و پرتحرک و بی نظیر ایتالیو سووو خوانندگان را در اعماق ذهن های خود گول می زند. ذهن مورد نظر متعلق به "زنو"، یک تاجر ایتالیایی عصبی است که به دستور روانپزشک خود در حال نوشتن اعترافات خود است. در این کتاب، کوشش های قابل ملاحظه زنو برای ترک سیگار ، معاشرت او با "آدا" زیبا و در عین حال بی پاسخ و رابطه او با "خواننده ای مشتاق" را دنبال می کنیم. وجدان زنو با ارتباط به این شرط های نادرست و خردمندانه و دلسوزانه ، یک معجزه ی واقع گرایی - روانشناختی است.

سبک روایی زنو روان و ساده است. هر داستان را سر راست تعریف می کند. اما با جلو رفتن رمان، احساسات زنو همراه با موضوعات کتاب پیچیده می شود. پیچیدگی او را از پا در نمی آورد- اما بیش از پیش اطمینانی از معنا و درستی اعمالش ندارد تا جایی که به روانکاوش فکر می کند و به این نتیجه می رسد که تلاش دکتر برای درمان او اشتباه است و خاطره ها و تصاویری را می خواهد از ذهن زنو پاک کند که او آن ها را بسیار می ستاید. در جایی می گوید «باور دارم او تنها کسی در جهان است که وقتی به او بگویم می خواهم با دو زن روی هم بریزم، از خودش می پرسد: خوب حالا ببینیم چرا این مرد می خواهد با دو زن روی هم بریزد.»

پشت جلد کتاب آمده است:

ایتالو اسووو Italo Svevo) در سال ۱۸۶۱ در تریست ایتالیا متولد می شود و در سپتامبر ۱۹۲۸ در تصادف اتومبیل از دنیا می رود. سهامدار یکی از بزرگترین شرکت های صنعتی ایتالیا بودن سبب می شود که تمام وقتش را صرف ادارهی امور این شرکت کند. فراغت از کارتجاری گهگاهی به او امکان میدهد که به نویسندگی بپردازد. در ظرف سی سال کار نویسندگی، سه رمان منتشر میکند: یک زندگی (۱۸۹۲ ,Una Vita)، سالخوردگی (۱۸۹۸ ,Senilita) و بعد از يك سکوت بسیار طولانی (۲۵ سال تمام)، که بی شك ناشی از عدم موفقیت این دو رمان بود، وجدان زنو (۱۹۲۳,Lacosienzadi Zeno). این بار اقبال رو می آورد و کتاب شهرت جهانی پیدا می کند و نویسندگانی چون جیمز جویس، والری الاريو، بنژامین کرمیو و دیگران به تفصیل از آن تجلیل می کنند. اسووو این کتاب را تحت تاثیر اندیشه های شوپنهاور نوشته است که معتقد است اگر به كل هستی بشری بنگریم جز تراژدی چیزی در آن نخواهیم یافت، در حالیکه اگر به جزئیات آن توجه کنیم طنز و کمدی را جلوه گر می یابیم . در این کتاب نیز همین دو جنبه ی زندگی انسان به نحو استادانه ای ترسیم شده است. در وجدان زنو اندیشه مرگ دست از گریبان زنو برنمی دارد و او براین عقیده است که زندگی مبارزه بیهوده ای است که در آن سرانجام برد ما مرگ خواهد بود. سخن کوتاه؛ وقتی که از ادبیات جدید اروپا صحبت میکنیم و بلافاصله به یاد جویس، پیراندلو، کافکا، پروست، لارنس، ژید و توماس مان می افتیم، نباید فراموش کنیم که ایتالو اسووو چه از جهت اصالت سبك و چه از جهت غنای ادبی از زمره این پیشگامان ادبیات نوین اروپا است. و این سخن آندره تریو را درباره وجدان زنو از یاد نبریم: يك شاهکار عظیم و باورنکردنی... در طول يك قرن احتمال دارد فقط پنج یا شش اثر به این غنا و عظمت خلق شود.»