در جریان

پشت جلد کتاب آمده است:

در اوایل قرن بیستم، هنرو نهادهای آن از موضعی با حال و هوای دموکراتیک و برابری طلبانه در معرض حمله قرار گرفتند. انگاره برخورد با آثار هنری به منزله اشیای مقدس مورد انتقاد قرار گرفت و درنتیجه آثار هنری صرفا شیء تلقی شدند. این به معنای حمله به رئالیسم و نیز حمله به رسالت حفاظتگرانه سنتی موزه بود. بوریس گرویس، نظریه پرداز نامدار هنر، می گوید این امر به شکل گیری «رئالیسم مستقیم» انجامید:هنری که مولداشياء نیست بلکه مولد اعمالی است که دوام نخواهند داشت. اما اینک بیش از یک قرن است که از پی هرگونه پیشروی در این مسیر(رئالیسم مستقیم)، به سرعت وسایلی جدید برای حفظ تمایزمندی هنر پدید می آید. گرویس در این اثر مهم طرحی از پارادوکس های ناشی از این تنش ارائه می کند و مثلا به بررسی هنردرعصرمحیط بدون شیء یعنی اینترنت می پردازد. اگر فنون تکثیر مکانیکی برای ماشیء بدون هاله فراهم می کردند، تولید دیجیتال مولد هاله بدون شیء است و همه مواد و مصالح آن بدل می شوند به نشانه های محو شوند حالی که می گذرد.

 




کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب