آدمیان و سرزمین ها

مارگارت مید (Margaret Mead) (زاده ۱۶ دسامبر ۱۹۰۱ – درگذشته ۱۵ نوامبر ۱۹۷۸) انسان‌شناس فرهنگی آمریکایی بود. او برای پژوهش‌هایش دربارهٔ خانواده و پرورش کودکان در جامعه‌های مناطق جنوب اقیانوس آرام بسیار مشهور است و کتابهایی همچون بلوغ در ساموآ (۱۹۲۸) و مراحل رشد در گینه نو (۱۹۳۰) را در همین زمینه نوشته‌است. جایزه‌های بسیاری در طول عمر مارگارت مید به وی اهدا شده‌است.
او از سال ۱۹۴۰ به برنامه عملیِ انطباق رژیم غذایی و بهداشت روانی با تحولات فناوری مشغول شد و همان زمان تحقیقاتی دربارهٔ خصوصیات ملی‌گرایی مدرن انجام داد که همردیف کارهای روث بندیکت بود. بعد از مرگ بندیکت، مدیریت حوزه پژوهش فرهنگ‌های معاصر دانشگاه کلمبیا بر عهده مید گذاشته شد. او در سال ۱۹۶۵ مدیر موزه تاریخ طبیعی آمریکا شد و در سال ۱۹۷۶ ریاست انجمن پیشرفت علوم آمریکا به وی سپرده شد.

پشت جلد کتاب آمده است:

در این کتاب مارگارت مید با نثری ساده و زبانی همه فهم به بررسی تکامل فرهنگ و اندیشه انسانی، چگونگی تنوع فرهنگ ها و بررسی تطبیقی زندگی اقوام جهان می پردازد. به باور او جز با احترام به فرهنگ ها و درک مکانیسم احساسات مردم نمی توان به شناخت عمیق آنها دست یازید. از نظر مید مطالعات انسان شناختی و مردم پژوهانه امکان یافتن راه های هم زیستی اقوام در جهان و دستیابی به صلح و دوستی پایدار را به ما نشان می دهد. او می نویسد: (( نخستین و بنیادی ترین مسئله، مسئله از میان برداشتن جنگ است )) ، به ویژه آنکه مید برخلاف بسیاری از متفکران جنگ را جزئی از سرشت و طبیعت انسان نمی داند. او باور دارد که همه اقوام و انسانها در پیدایی دستاوردهای انسانی و پیشرفت تمدنها شریک و هم بازند. گویی با نگاه عمیق مید به بومگاه های مختلف فرهنگی می توانیم زوایای پنهان اندیشه و زندگی انسان را بازیابیم.