پشت جلد کتاب آمده است:

کتاب حاضر وجه مشترک اقتصلد سیاسی، ادبیات و سینما (خلاصه ژانر علمی تخیلی)، زیبا شناسی، نظریه ی انتقادی و فلسفه ی معاصر را نشانه می رود. این کتاب نه یک بررسی تجربی، بلکه تمرینی گمانهای در نظریه ی فرهنگی است، به ویژه در زمینه های مربوط به رسانه های دیجیتال، رمان ها و فیلم های علمی تخیلی، ودنیای اینترنت، اثر علمی تخیلی ادعا می کند آن چه را ده، صد، یا هزار سال بعد رخ خواهد داد، پیش بینی می کند؛ مشخصه ی این ژانرجهت گیری زمانی وزباني آن است. اثر علمی تخیلی آن روندهای «آینده گرا» را جدا می سازد که پیشاپیش در موقعیت تکنولوژیکی واجتماعي بالفعل ماتعبيه شده اند. این روندها امور واقع نیستند، اما به منزله ی گرایش ها یا بالقوگی ها واقعا وجود دارند. به باور دلوز، آنها «واقعی اند بی آن که بالفعل باشند، ایدئال اند بی آن که انتزاعی باشند، و نمادین اند بی آن که ساختگی باشند. آنها بالقوگیهایی برای تغییر، رشاد، یا زوال اند. علمی تخیلی به بالقوگیهای رخدادها می پردازد، و همین وجه بالقوه گسترده ترو اسرارآمیزتر از هر پیامبر بالفعل تاکنون موجود است. علمی تخیلی به استحاله های عجیب وعواقب پیش بینی ناپذیر مخاطره آمیز می پردازد. علمی تخیلی تمرین آزمون گری مداوم است، درست آن چنان که خود تکنولوژی وعلم نیز آزمون گری های دائمی اند. علمی تخیلی همان نیروهای نامرئی - تکنولوژیکی، اجتماعی، اقتصادي، عاطفي، وسیاسی- را فرا می خواند وملموس می کند که ما را احاطه کرده اند. 
- از متن کتاب 

 




No speed limit: three essays on accelerationism
کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب