پشت جلد کتاب آمده است:

چیزی که ما آن را نیروی شاعرانه می نامیم، در برگیرنده ی «فقدان» موجود در بی نیرویی ست. این مقوله از یکی شدن گریزان است، اما همزمان مجموعه ایست متناهی، یا حتی نامتناهی، از نیروهای منفرد در زبان. مسئله ای که به همان اشاره ی هایدگر در مورد «افتراق» نیرو و بی نیرویی در اندیشه ی ارسطو مربوط است.

 

 




یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب