چای نعنا(سفرنامه و عکس های مراکش)

پشت جلد کتاب آمده است:

مراکش دروازهی آفریقاست و نزدیک ترین کشور آفریقايي به اروپا مراكش زمانی مرا وسوسه كرد كه در جنوب اسپانیا فیلم می ساختم و وقتی در کوچه پس کوچه های گرانادا قدم می زدم، احساسی از خویشاوندی با مردم آن منطقه داشتم،

ایرانی ها مراكش را چندان نمی شناسند. در همه ی این سال ها مراكش جزو کشورهای بوده که ایرانی ها كمتر به آنجا رفت وآمد داشته اند. حتی تا همین چند سال پیش هم ویزای برای رفت و آمد صادر نمی شد. ریشه ى اختلاف ها شاید به سال های اول انقلاب برگردد، زمانی که ملک حسن، پادشاه مراكش، محمدرضا پهلوی را پس از سقوطش در تهران در رباط پناه داد. از همان موقع بود که ملک حسن هم مثل ملک حسین، پادشاه اردن، و انور سادات، رییس جمهور مصر، رفت توی لیست سیاه و ۳۵ سال طول کشید تا فراموشي تاريخ به داد برقراری ارتباط مجدد بین مردم دو کشور برسد. 

Morocco is the gate of Africa and the closest African country to Europe. Morocco tempted me when I was making a film in south of spain and whenever I was walking in Granada's alleys I felt a kinship with people of that region. All of these years, Morocco was one of the countries where Iranians rarely have been traveling to. Even no visa was issued in past few years for travelling. The root of the conflict may return to the beginning years of Iran revolution, when King Hassan, the king of Moroc co, sheltered Mohammad Reza Pahlavi in Rabat after his fall in Tehran. Since then King Hassan, like King Hussein, King of Jordan, and Egyptian president Anwar Sadat, went to blacklist and it took 35 years which oblivion of the history reconnected the people of two countries.