پشت جلد کتاب آمده است:

سیمون دوبووار، دوست، همقدم و همفکر متفکر معاصر فرانسه، ژان پل سارتر، در نهم ژانویه ۱۹۰۸ در پاریس تولد یافت. در هفده سالگی دانشجوی رشته ریاضیات دانشگاه شد و سال بعد به دوره فلسفه دانشگاه سوربن راه یافت، دو سال بعد هم کار خود را با معلمی در آموزش و پرورش شروع کرد. او در سال ۱۹۳۹، همزمان با جنگ جهانی دوم، به فعالیت سیاسی پرداخت و در ۱۹۴۳ شغل معلمی را کنار گذاشت.

خانم سیمون دوبووار، سال ۱۹۴۷ به آمریکا رفت و یک سال در آنجا ماند، در ۱۹۵۴ جایزه کنکورد را به خود اختصاص داد، در ۱۹۵۵ به چین و در سال ۱۹۶۰ به کوبا و برزیل سفر کرد، در ۱۹۷۱ به مدیریت یک مجله تندرو مخصوص خانم ها برگزیده شد؛ در ۱۹۷۲ در جنبش های آزادی زنان شرکت جست و در همین سال فعالانه با اقداماتی که برضد جنگ ویتنام به عمل می آمد همکاری کرد و در سال ۱۹۷۵ در کوشش برای آزادی زندانیان سیاسی در اروپای شرقی شرکت کرد. در ۱۹۷۸ کاندیدای دریافت جایزه نوبل شد و از ۱۹۷۹ که سارتر درگذشت فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی خود را محدود ساخت و کار ناتمام ژان پل سارتر را در زمینه تهیه یک فیلم تلویزیونی درباره تاریخ فرانسه ادامه داد و در ۱۴ آوریل ۱۹۸۶، در ۷۸ سالگی، در گذشت.

 

آثار منتشر شده خانم دوبووار عبارتند از:

مهمان (سال ۱۹۴۳)؛ پیروس و سینه آس (۱۹۴۴)؛ خون دیگران (۱۹۴۴)؛ همه انسانها فانی اند (۱۹۴۶)؛ در باب اخلاق دوگانه (۱۹۴۷)؛ امریکا روز به روز (۱۹۴۸)؛ اگزیستانسیالیزم و حکمت ملل (۱۹۴۸)، جنس دوم (۱۹۴۹)، مانداران ها (۱۹۵۴)؛ امتیازها (۱۹۵۵)، راه پیمایی طولانی (۱۹۵۷)؛ خاطرات یک دختر جوان آراسته اتوبیوگرافی: ۱۹۵۸)؛ ضرورت زمان (اتوبیوگرافی: ۱۹۶۰)؛ جبر محتوم ( اتوبیوگرافی ۱۹۶۴)؛ تصویرهای زیبا (۱۹۶۶)؛ زن درمانده (۱۹۶۷)؛ کهنسالی (۱۹۷۰)؛ ماحصل (۱۹۷۲)؛ جلد اول خاطرات (۱۹۷۴) و در سال ۱۹۸۱ آخرین اثر او: مجلس توديع.