تاریخچه فراماسونری

پشت جلد کتاب آمده است:

شوالیه های صلیبی یک فرقه نظامی و با گرایشات شدید مذهبی بود که در پایان اولین جنگ صلیبی ( ۱۰۹۹-۱۰۹۵ ) به منظور محافظت از زائران مسیحی در سفرشان به سوی «سرزمین مقدس» تشکیل شد. افردای که به این فرقه می پیوستند عموما از طبقات فرودست جوامع مسیحی بوده، زندگی بسیار محقرانه ای داشته و اعتقادات و تعصبات مذهبی و گرایشات ضد اسلامی، انگیزه اصلی آنها بود. جهان مسیحیت در آن سالها به شدت از رشد و گسترش جهان اسلام در هراس بود. این شوالیه ها از جو موجود علیه مسلمانان استفاده کرده و این گونه تبلیغ می کردند که: "اگر هر مردی با نیت خالص و نه به قصد رسیدن به پول یا شهرت، برای آزادسازی کلیسای خدا در اورشلیم راه افتد، سفر او به منزله بخشودگی تمامی گناهانش خواهد بود. بدین ترتیب زیارتها از حالت عادی خارج و شکل زیارت جهادی بخود گرفت.

از آنجایی که در اواخر دوره رنسانس، اروپاییان بدنه اصلی حکمت و آئین مصریان را به عنوان طلیعه دار» خود پذیرفته و آن را جایگزین تفکرات ناقص کلیسا کرده بودند، بنابراین بذر احیای مجدد تفکرات و آیین های پر رمز و راز مصر باستان در عصر روشنگری کاشته شد و کنجکاوی نسبت به این آئینها و اسطوره های نمادین باستانی مصر افزایش یافت. فراماسونری نیز برای عقب نماندن از این قافله، در اقتباس از تمدن مصر باستان و در جهت هرچه بیشتر ریشه دار نشان دادن اندیشه های خود بهره فراوان برده و آنها را با تفکرات جدید خود در هم آمیختند. تمایل ماسون ها به مخفی نگه داشتن و پر رمز و راز کردن آئینها و تفکرات خودشان دلیل دیگری بر گرایش آنها به مصر باستان بود.

احساسات ضد ماسونی در اوایل قرن هجدهم، محدود به ایالات متحده نبود و در اروپا نیز به همان شدت و شاید هم شدیدتر جریان داشت. کلیسای کاتولیک در سال ۱۷۳۸ و از وقتی که پاپ کلمنت دوازدهم آن را رسما محکوم کرد، علنا رو در روی فراماسونری ایستاد. در سال ۱۸۲۵ پاپ لئو دوازدهم این محکومیت را تکرار کرد و در سال ۱۸۸۴ نیز پاپ لئو سیزدهم خطاب به کاتولیکهای سراسر دنیا چنین گفت: «از تلاش برای دفع این آفت بزرگ دست نکشید».