کتاب آمریکایی 
وقتی آلتگلد او را برای نخستین بار دید نمی دانست کیست، اما در خیابان ایستاد. چهره ی جدی و سخت آن زن و همچنین سخنانش توجه او را جلب کرد. آن زن کت مردانه ی کهنه و ژنده ای پوشیده بود که یقه ی آن را زیر گلو با سنجاق قفلی بسته بود. موهایش را با روسری پوشانده بود و کف یک کفشش را با یک تکه نخ بند کرده بود. در کنارش میز چوبی کوچکی قرار داشت که روی آن انباشته از کتاب بود. روز زمستانی سردی بود. نزدیک گرگ و میش و اندک کسانی که در خیابان ها بودند به خانه های گرم و نزد خانواده می شتافتند. اما عنوان آن کتاب ها نظر آلتگلد را جلب کرد و این امر، همراه با سخنان آن زن: «تا زمانی که ذره ای شهامت باقی است عدالت از روی زمین برنخواهد افتاد.» موجب شد که مکث کند و یک کتاب بردارد. عنوان کتاب چنین بود: زندگی آلبرت ر. پارسونز؛

پشت جلد کتاب آمده است:

به نظر من واقعیت آن چیزی است که نا گزیر از دانستنش هستیم، دیر یا زود، بالاخره با آن روبرو می شویم ؛ مشکلاتی که دامنگیرمان می شود و وقایعی که هنوز سر راهمان قرار نگرفته است. ولی رمانتیسم چیزی است که ما علی رغم برخورداری از بضاعت، عقل، درایت و حس ماجراجویی قادر نیستیم مستقیم آن را بشناسیم ؛ چیزی که تنها از راه تخیل و آرزوهای زیبا به آن می رسیم. 
مهمترین خصوصیت رمانس، از هر شکل و نوعی که باشد، حقیقت تجربه ای است که با آن سر و کار دارد - تجربه ای رهاشده که فارغ از موقعیت های متعارف اجتماعی است و در قالب رفتارهایی بروز می کند که دیگر در قیدوبند شرایط از پیش تعیین شده و قراردادی که خاص جوامع پست است گرفتار نیست.... 
زندگی یکی از با ارزش ترین چیزهایی است که می شناسیم، پس اشتباه محض است که تا وقتی هنوز جرعه ای در جام باقی مانده آن را ببازیم. ذهن انسان نیرویی نامحدود است، اگرچه گاه به نظر می رسد که فقط باعث بدبختی است، اما باز هم در کوچکترین حرکتی که می کنیم موجی از احساس به چشم می خورد؛ حتی گاه که از شدت استیصال دست به دعا بر می داریم، چیزی هست که وادارمان می کند محکم بایستیم و در دنیایی که طرد آن کار درستی نیست مقاوم باشیم. 
هنری جیمز