قتل منزه

کتاب قتل منزه
رمان نویس مشهور پرتکستا تاچ توسط “سندرم الزنویورپلاتز” (یک سندرم خیالی اختراع شده توسط نویسنده)، یک سرطان غضروف، مبتلا می‌شود. و فقط دو ماه دیگر زندگی می‌کند. تقریباً بلافاصله‌، بسیاری از روزنامه نگاران برای مصاحبه با تاچ برای یک حرکت شبیه چمچه زنی عجله دارند. با این حال، بعد از چند مصاحبه اول، خواننده متوجه می‌شود. که تاچ یک نوع مخلوط چاق و مضر است از بدترین نوع: سرخ، بی‌تحمل، تحریک کننده و زن ستیز، که نمی‌تواند هیچ سوالی در مورد زندگی خصوصی خود را تحمل کند. و جسارت دارد که مصاحبه‌ها را در یک مخزن انزجار از مصاحبه کنندگان خود انجام دهد. بنابراین ، تمام مصاحبه‌ها کوتاه است.

تا اینکه یک روزنامه نگار نسبتاً ناشناخته آخرین قربانی داستان نویس می‌شود. برخلاف سایر روزنامه نگاران قبلی، این روزنامه نگار یک زن است. به طوری که مصاحبه سریعاً به شکل تقابل بین روزنامه نگار و برنده جایزه ادبیات نوبل در می‌آید. او در یک اتاق دربسته و پر از رمز و راز، زن ستیزی نفرت‌انگیز تاچ را به چالش می‌کشد. و با فرسوده شدن سوال‌ها و پاسخ‌ها، تاچ را با شیاطین زندگی سابقش روبرو می‌کند.

املی نوتومب، نویسنده فرانسوی زبان است که ۹ ژوئیه ۱۹۶۶ در منطقهٔ ایتربیئک در بروکسل زاده شد. پدر وی بارون پاتریک نوتومب دیپلمات بلژیکی است که کمی بعد از تولد وی به کنسولگری بلژیک در ژاپن انتقال یافت. و بعد از آن در پکن، نیویورک، بنگلادش و میانمار (بـِرمه پیشین) مشغول به کار شد. روایت شده ‌است که آملی نوتومب هر سال چند رمان می‌نویسد که تنها یکی از آن‌ها را به چاپ می‌سپارد. شرایط انسانی، نویسندگی و زندگی، محور اصلی رمان‌های وی به‌شمار می‌آید.

پشت جلد کتاب آمده است:

... مثلا کتاب سفر به انتهای شب» رو در نظر بگیر. سرشار از زیبائیه. چطور می تونی بعد خوندنش متحول نشی؟ خب، بیشتر خواننده ها بدون مشکل از پس این هنرنمایی برمی آن می ایستن جلوت و می گن: «اوه.. سلین آدم فوق العاده ایه». و بعد بلافاصله برمی گردن میشن همون چیزی که بودن. مشخصه که سلین یه مثال استثنائیه ولی موارد دیگه ای ام هست. می تونم برات بگم. بعد خوندن به کتاب، شخص دیگه همون فرد قبلی نیس. حتی اگه اثر متوسطی مثل کتابای لئوماله رو خونده باشه. بعد خوندن کتابای لئوماله دیگه هیچ وقت نگاهت به يك زن جوان بارانی پوش نمی تونه همون نگاهی باشه که قبلا بوده. این مسئله بی نهایت مهمه. بزرگترین شاهکار ما نویسنده ها همینه: تغییر شیوه ی نگرش مردم.